Dummy camera သြား႐ွာတယ္။ ဖိနပ္ေပ်ာက္တယ္။ အိမ္ေ႐ွ ့မွာ ဘာလဲမသိ လာေခ်ာင္းတာ ခံရတယ္။ မိန္းကေလးေတြခ်ည္းပဲ ေနမွန္းသိလား မသိဘူး။ ဟမ္း dummy နဲ ့ေတြ ့မယ္။
အလြဲ
အလြဲေတြထဲမွာ ေျခအိတ္ အတို တဘက္ အ႐ွည္တဘက္ နဲ ့ (ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္မွန္း မသိ) ႐ံုးလာမိျခင္းက နံပါတ္တစ္ အလြဲ။
ငါးေတြရဲ့အၿမင္
သူငယ္ခ်င္းက waterproof camera တလံုးဝယ္လာေတာ့ ေရကူးကန္ထဲႏွစ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္စမ္း႐ိုက္ၾကည့္တယ္။ ေရလႈိင္းရဲ့ အတြန္းအေခါက္ေတြက ကင္မလာ မွန္ဘီလူးကို အဆခ်ဲ ့ေစတဲ့ေနရာခ်ဲ ့။ ခ်ံဳ ့ေစတဲ့ေနရာ ခ်ံဳ ့နဲ ့။မူမမွန္တဲ့ ကယ္ရီေကးခ်ားလို။ သူက ေခါင္းတခါခါနဲ ့ အေျဖတခုေျပာတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ငါးေတြက လူျမင္ရင္ ထြက္ေျပးတာ။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲတဲ ့။ ဟိဟိ။
စပ္စုစိန္
မနက္က ႐ံုးသြားဘို ့အထြက္ ေဘးအိမ္က စပ္စုတံုး အဘိုးႀကီးက တခါမွလဲ စကားမေျပာျဖစ္ပဲနဲ ့ ကၽြန္မက ျမန္မာျဖစ္ေနမွန္းသိၿပီး သူ ့အိမ္က ျမန္မာ အကူက သူေျပာတဲ့ စကား နားမလည္သတတ္။ နင္လာသင္ေပးေလ တဲ့။ သူ ့သင္ေပးစရာမလိုဘူး။ အဘ ကိုပဲသင္ေပးမယ္။ ကိုယ္ခိုင္းခ်င္တာေတာင္ နားလည္ေအာင္ မေျပာတတ္ဘူးလား ဆိုေတာ့ မႈံတံုတံု ၾကည့္ၿပီး က်န္ခဲ့ေလရဲ့။ ဟြန္ ့ ေနာက္ေန ့ထပ္ေျပာ ထပ္ေတြ ့မယ္။
IQ နိမ့္လူသား
ကေတာက္။ တေန ့တေန ့ဒီအလုပ္နဲ ့ ငါေတာ္ေတာ္ IQ နိမ့္သြားတယ္။ ငါးရက္ တစ္ပါတ္ၾကာတဲ့အခါ အျဖစ္အပ်က္ တခ်ိဳ ့ေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာထားသလဲ မသိေတာ့ဘူး။ မေန ့ တေန ့က ဘာဟင္းနဲ ့စားခဲ့သလဲ ေတြးမရေတာ့ဘူး။ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေတြ စကားလံုးသာသိ အဓိပါယ္ ဖမ္းမမိေတာ့ဘူး။ ငါ့ရဲ့ခံစား သိလြယ္တဲ့ အာ႐ံုခံစားမႈကို သူခိုးယူသြားေပါ့။
သူငယ္ခ်င္း အိမ္႐ွင္မကလဲ ေျပာဘူးပါ့။ သူ ့ေယာက်ာ္း ဒီႏွစ္ေတြထဲ ေတာ္ေတာ္ IQ နိမ့္သြားတယ္တဲ့။ ဘယ္ပစၥည္း ဘယ္နားထားသလဲ တခ်ိန္လံုးေျဖေနရတဲ့ IQ နိမ့္လူသားတဲ့ေလ။ တိန္။
ပံုၿပင္
႐ံုးပိတ္ရက္ ညေနမွာ online က ဒီပံုျပင္စာအုပ္ေလးေတြ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ငယ္ငယ္က ေႏြရာသီ ေန ့လည္ေတြမွာ ညီမေလး ၊ ေမာင္ငယ္ေလး တို ့ကိုဖတ္ထားတဲ့ ပံုျပင္ေတြ ျပန္ေျပာျပ။ ပံုျပင္ေတြေျပာဘို ့စာဖတ္ရ။ ဘာမွေျပာစရာမ႐ွိတဲ့အခါ စိတ္ကူးတည့္ရာ လက္တန္းပံုျပင္ေျပာရနဲ ့။ ကၽြန္မဟာ မင္းသမီးေလး ျဖစ္လိုက္ ၾကြက္မေလးျဖစ္လိုက္ စုန္းမႀကီးျဖစ္လိုက္။
အိမ္အၿပန္လမ္းကေလး
႐ံုးက ျပန္တိုင္း ျဖတ္ရတဲ့ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကား။ ဒီလမ္းက ခ်က္တဲ့ ျပဳတ္တဲ့ အနံ ့က ဝမ္းပိုဟာေစတယ္။ သရက္ဖူးေတြနဲ ့ ေမႊးပ်ံ ့ေနတဲ့ သရက္ပင္ပုေလး႐ွိတယ္။ အလကားေနရင္း ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ေၾကာင္ဝ ႀကီး႐ွိတယ္။ အပြင့္ တလက္ ႏွစ္လက္နဲ ့ ယုဇနပင္ေလး ႐ွိတယ္။ မိုး႐ြာရင္ အုတ္ၾကြပ္ျပားေတြေပၚ မိုးေရက်သံ အနိမ့္ အျမင့္ကိုၾကားရမယ္။
အလုပ္ထဲမွာ တေနကုန္ႏွစ္ထားတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဆယ္လာတဲ့ တခဏ ဒီလမ္းတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေလးက အိမ္ကိုလြမ္းစရာ။ အေတြးစေတြ ဆြဲဆန္ ့ရာ....
လူေတြ
ရထားေတြ ကားေတြ ၾကပ္ေတာ့ ေနာက္ရထားနဲ ့လိုုက္ပါလိုု ့ (႐ံုုပိုုင္မမေလး) ေတြက အသံခ်ိဳေလးေတြနဲ ့ ေအာ္ၾကတယ္။ ျဖစ္သင့္တာက အေပါက္ဝ မွာပဲ ေပရပ္ေနတဲ့သူေတြ။ သတင္းစာႀကီး ျဖန္ ့ျပီး ကိုုယ့္အခ်ိန္ကိုုယ္ လုုေနသူေတြ။ အိုုင္ေတြနဲ ့ ခ်က္လိုုက္ ကစားလိုုက္ ကန္ ့လန္ ့လုုပ္ေနၿပီး ထိမိရင္ ဂီးဂီး ဂဲဂဲ ၾကည့္တတ္ေသာ သူေတြကိုု ပိုုၿပီး educate လုုပ္သင့္တာ။
သူမ
ဒီေန ့world certification service က ႐ံုးမွာ Audit ဝင္တယ္။ us နဲ ့Europe တခ်ိဳ ့။ ကိုုယ္က quality management system ႏွစ္ခုေလာေလာဆယ္ control လုပ္ေနရေတာ့ သူတို ့နဲ ့ ဗ်ဴးရတယ္။ interview မွာ မင္းဘယ္က လာတာလဲဆိုေတာ့ ျမန္မာဆိုတာနဲ ့ သူတိုု ့က wow... အရမ္းနာမည္ႀကီး အရမ္းသတၱိ႐ွိတဲ့ အမ်ိဴးသမီး႐ွိတဲ့ ႏိုင္ငံကေလ တဲ့။ ေဟ့ေဟ့ ကၽြန္မျဖင့္ ေပ်ာ္လိုုက္တာ။
ေက်းဇူးပါ အန္တီ။
Duties and Responsibility
အလုုပ္ထဲမွာ စိတ္အပ်က္ရဆံုုးစကားက this is not my problem.. This is not my responsibility ဆိုုတာပဲ။ customer focus ဆိုုတာ သူတိုု ့ဘယ္လိုုမ်ား သေဘာေပါက္ပါလိမ့္။ external customer တင္ က႐ုုစိုုက္စရာလိုု ့ထင္ေလသလား။ internal customer ျဖစ္တဲ့ ကိုုယ့္အခ်င္းခ်င္းေတာင္ က႐ုုမစိုုက္ရင္ အျပင္မွာေအာင္ျမင္ႏိုုင္ဘိုု ့ပိုုေဝးတယ္။ give and take မွာ ယူဘိုု ့ပဲ စဥ္းစားေနသူေတြ တသက္လံုုး ဘယ္အရာကိိုုမွ တာဝန္မယူတဲ့ ဘဝမွာ လိပ္ျပာသန္ ့သန္ ့နဲ ့ေနႏိုုင္ၾကေလမလား။ အမိႈက္ၾကံဳးေနရတဲ့ weekend work အတြက္စိတ္နာေပမဲ့ လူေတြအေၾကာင္း သင္ေပးတဲ့ ေလာကႀကီးကိုုေတာ့ အလြန္ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း....ဂီး
