အရင္က
ေ၀းခဲ့တာ ၁၇၉ မိုင္။
ေက်ာင္းတံခါးၾကီးပိတ္ေတာ့
ငါ့ကိုေက်ာခိုင္းေစတဲ့
ေႏြရာသီတိုင္းကို မုန္းတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ေ၀းခဲ့ၾက မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ
အလြမ္းရာသီကို
ငါဘယ္လိုၿဖတ္သန္းရပါ့။
နင္နဲ ့ငါ့ကို ေရေၿမၿခားေစတဲ့
ဘ၀ေပး ၀န္တာေတြကို မုန္းတယ္။
အခုေတာ့
တူႏွစ္ကိုယ္ တေၿမတည္း
ဒီတခါေ၀းေစတာ
ရထားတစင္းလဲ မဟုတ္
ကံၾကမာလည္းမဟုတ္
အေရာင္ေၿပာင္းတတ္တဲ့
လူေတြကိုမုန္းတယ္။
