ဒီေန ့ အလုပ္မ်ားတဲ့ ၾကာသပေတးေန ့။ ဟုတ္တယ္။ အညိဳေရာင္ ၿပဴတင္းတံခါး အၿပင္ဘက္မွာ လင္းေနတဲ့ ေနေရာင္က စက္ရံု အလုပ္ရံုနဲ ့ လူေနအိမ္ အမိုးေတြေပၚ အရိပ္တခ်ိဳ ့က်ၿပီး လွေနတာ မွတ္မွတ္ရရ ေတြ ့လိုက္မိရဲ့။ ၿပင္ပ အၿမင္လႊာေတြ ရုတ္ခ်ိဳး ေခါက္သိမ္းလိုက္.....
မနက္၉နာရီ အတိအက်မွာ ကၽြန္မအလုပ္စားပြဲေပၚက ၂၂ လက္မ အနက္ေရာင္ ၿပဴတင္းတံခါးက ပြင့္က်လာတယ္။ ကၽြန္မရဲ့ ေခြးေၿခာက္ေကာင္ အနက္ အညိဳေရာင္လဲ့လဲ့ ကၽြန္မ အသဲတုန္ အူတုန္ရဆံုး တစ္ေကာင္က ႏွစ္ႏွစ္ ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေနတယ္။ " အိပ္မက္လွလွ မက္ေနလား အခ်စ္"။ သူ ့ကို အၿပံဳးနဲ ့ ႏႈတ္ဆက္ရင္း စာတိုက္ပံုးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ အဝါေရာင္ စာတိုက္ပံုးက အလုပ္အတြက္။ ကိုယ္ပိုင္စာတိုက္ပံုးေလးကေတာ့ အခြံက အၿဖဴေရာင္ အတြင္းနံရံေတြက စိတ္ၾကိဳက္ အစိမ္းေရာင္ စိုစို သုတ္ထားတယ္။ အလုပ္စာပံုးထဲမွာ စာတခ်ိဳ ့။ ကမၻာတၿခမ္းက ကၽြန္မတို ့ရဲ့ လုပ္ေဘာ္ကိုင္ဖတ္တခိ်ဳ ့ဆီက နဲ ့ မနက္ ၁နာရီ ၂နာရီထိ အလုပ္လုပ္ထားေသာ မန္ေနဂ်ာ တခ်ိဳ ့စီက စာေတြ။ အေရးၾကီးမယ္ထင္တဲ့ စာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ရင္း ကၽြန္မ ၿပန္ေရးဘို ့လိုတဲ့ စာၿပန္နဲ ့ မနက္ခင္းေလးက တိတ္တဆိတ္ သက္ဝင္ေနပါတယ္။ ကၽြန္မ ကိုယ္ပိုင္ စာတိုက္ပံုးေလးထဲမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက ရယ္စရာ ေမာစရာ မွတ္စရာေတြ ေဝမွ်ထားတဲ့ စာေတြက ခပ္မ်ားမ်ား။ သတိတရ ရွိမႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရ။
မနက္၉နာရီ အတိအက်မွာ ကၽြန္မအလုပ္စားပြဲေပၚက ၂၂ လက္မ အနက္ေရာင္ ၿပဴတင္းတံခါးက ပြင့္က်လာတယ္။ ကၽြန္မရဲ့ ေခြးေၿခာက္ေကာင္ အနက္ အညိဳေရာင္လဲ့လဲ့ ကၽြန္မ အသဲတုန္ အူတုန္ရဆံုး တစ္ေကာင္က ႏွစ္ႏွစ္ ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေနတယ္။ " အိပ္မက္လွလွ မက္ေနလား အခ်စ္"။ သူ ့ကို အၿပံဳးနဲ ့ ႏႈတ္ဆက္ရင္း စာတိုက္ပံုးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ အဝါေရာင္ စာတိုက္ပံုးက အလုပ္အတြက္။ ကိုယ္ပိုင္စာတိုက္ပံုးေလးကေတာ့ အခြံက အၿဖဴေရာင္ အတြင္းနံရံေတြက စိတ္ၾကိဳက္ အစိမ္းေရာင္ စိုစို သုတ္ထားတယ္။ အလုပ္စာပံုးထဲမွာ စာတခ်ိဳ ့။ ကမၻာတၿခမ္းက ကၽြန္မတို ့ရဲ့ လုပ္ေဘာ္ကိုင္ဖတ္တခိ်ဳ ့ဆီက နဲ ့ မနက္ ၁နာရီ ၂နာရီထိ အလုပ္လုပ္ထားေသာ မန္ေနဂ်ာ တခ်ိဳ ့စီက စာေတြ။ အေရးၾကီးမယ္ထင္တဲ့ စာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ရင္း ကၽြန္မ ၿပန္ေရးဘို ့လိုတဲ့ စာၿပန္နဲ ့ မနက္ခင္းေလးက တိတ္တဆိတ္ သက္ဝင္ေနပါတယ္။ ကၽြန္မ ကိုယ္ပိုင္ စာတိုက္ပံုးေလးထဲမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက ရယ္စရာ ေမာစရာ မွတ္စရာေတြ ေဝမွ်ထားတဲ့ စာေတြက ခပ္မ်ားမ်ား။ သတိတရ ရွိမႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရ။
ေကာ္ဖီပူပူတခြက္ အနားယူထားၿပီး ကၽြန္မရဲ့ တၿခားအလုပ္ေတြ မစ ခင္ အမိႈက္ပံုးစီ အၾကည့္ ေရာက္သြားတယ္။ အား... အမႈိက္သြန္ဦးမွ။ အမႈိက္ မပစ္ခင္ တကယ္စြန္ ့ပစ္သင့္ရဲ့လားလို ့ ေနာက္တေခါက္ အမႈိက္ပံုးထဲ ၿပန္စစ္ပါတယ္။ အရင္တပါတ္က စာရင္း အေဟာင္းေတြ။ စာတိုေပစ တဝက္တပ်က္ေတြ ။..... ၿပီးေတာ့ ၿပီးေတာ့ စိတ္နာနာနဲ ့ ပစ္လိုက္မိတဲ့ သူ ့ဓါတ္ပံု။ အမိႈက္ပံုးထဲက ၿပန္ေကာက္ၿပီး သူ ့ေနရာသူ ၿပန္သိမ္းရမလား။ ဒါမွမဟုတ္္ စိတ္ေၿပတဲ့ထိ ေစာင့္ဘို ့ အမႈိက္ပံုးထဲမွာပဲထားရင္း ကိုယ့္ဘာသာ လွည့္စားရမလား။ အို.. ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္။ သံေယာဇဥ္ၾကိဳး မရွည္မိေစနဲ ့။ ထြက္သက္တဝက္ကို ခဏရပ္ထားရင္း ကဲ...ပစ္တယ္ကြာ။ ရွင္းသြားေရာ။ ဘာၾကာလဲေနာ္။ ၁စကၠန္ ့ေတာင္ မရွိဘူး။ ေနာက္ထပ္ ဘာရွင္းစရာ ရွိေသးလဲ။ ကၽြန္မက အလုပ္မစ ခင္ စီရီ ရွင္းလင္းေနမွ ၾကိဳက္တာမ်ိဳးေလ။
ဒါနဲ ့ ဒီတပါတ္ ဘယ္သီခ်င္းက အေပါက္ဆံုးလဲ။ Google.... ကန္ ့လန္ ့ကာတခ်ပ္ကို မ ရင္း ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ဟုတ္ၿပီ။ တဆက္တည္း You Tube ကေန ယူလိုက္တယ္။ သိပ္မိုက္တာပဲ။
မနက္ ၁၀ နာရီခြဲမွာ ရွိတဲ့ meeting တခုအတြက္ ၾကိဳတင္ သတိေပးမႈကို ခုန္ေပါက္ ဆူညံလာၿပီ။ ၿပဴတင္းတခါးကို လိုက္ကာအခ်မွာ ေနာက္ထပ္ ေခြးေပါက္ေလး တစ္ေကာင္က မႈန္ကုပ္ကုပ္ ၾကည့္လို ့။ သူ ့ေခါင္းေပၚမွာေတာ့ ေရေႏြးအိတ္တခု ကပ္ခ်ည္ေပးထားတယ္။ သူက အၿမဲေခါင္းကိုက္တတ္လို ့ေလ ။ "ေဘဘီ နင္ေခါင္းကိုက္ေတာ့မွာေပါ့။ ညက ေသာက္တာမ်ားသြားတယ္..ဟုတ္"။
အစည္းအေဝးၿပီးေတာ့ နဲနဲ ၿငီးစီစီၿဖစ္ေနတယ္။ စားပြဲစီ အေၿပးေလွ်ာက္လာရင္း တခုခုကို သတိရလိုက္တယ္ ... ဝိုး ဝိုး...ငါ့ပန္းပင္ေလးေတြေတာ့ သြားၿပီထင္တယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကိုက္ထားပံုရတဲ့ ပန္းသီးပံုစံ တံဆိပ္ပါတဲ့ ၿပဴတင္းတံခါးအၿဖဴကို ဖြင့္ရင္း ၾကည့္လိုက္ မိတယ္။ ၿငိဳးလုၿငိဳးခင္ ပန္းခင္းကေလးကို ေရၿမန္ၿမန္ေလာင္း။ ေၿမၾသဇာ နဲနဲထပ္တည့္။ ကၽြန္မက ေတာ္ေသးတယ္။ တၿခားသူငယ္ခ်င္းေတြဆို အထည္ဆိုင္အၿပင္းေၿပ ဖြင့္တာနဲ ့။ ၿမိဳ ့တည္ေဆာက္ရတာနဲ ့။ စစ္တိုက္ရတာနဲ ့။ ဟင္းခ်က္ၿပီး စားေသာက္ဆိုင္ဖြင့္ရတာနဲ ့။ ရတနာတူးရတာနဲ ့။ တခါတေလ မားဖီးယားေတြနဲ ့ ဆက္သြယ္ၿပီး သူခိုး ဓါးၿပေတာင္ လုပ္ၾကေသးတာ။ ကၽြန္မမွာလဲ အရင္က ၿမိဳ ့တၿမိဳ ့။ စိုက္ခင္းတခင္း။ စားေသာက္ဆိုင္ နဲ ့ ဖက္ရွင္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ ရွိခဲ့ဘူးပါရဲ့။ အခုေတာ့ အားလံုး စြန္ ့လႊတ္လိုက္ၿပီ။ ေအးေအး ေဆးေဆး ပန္းအိုးေလး သံုးေလး အိုးနဲ ့ အပင္ေလးေတြပဲ စိုက္ေနေတာ့တယ္။ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ သတိတရရွိရင္လဲ ပန္းစည္းေလးေတြ ပို ့လို ့ရတာကိုး ေနာ္။
တေန ့တေန ့ ကၽြန္မ သိပ္အလုပ္ရႈပ္တယ္။ ကိုယ္တခုထဲမွာ life ဘယ္ႏွခုမ်ားရွိေနသလဲ။ Virtual life နဲ ့ Real life.. အေရာေရာ အေထြးေထြး။ Virtual life မွာ ေၿမာပါ နစ္ဝင္ရသလို Real life မွာလဲ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ။ ၿပဴတင္းတခါး အတုတခုကို ဖြင့္ရင္ ကမၻာၾကီး ေလာကၾကီးရဲ့ အၿဖစ္သနစ္ မွန္တာ မွားတာ အစစ္ အတု ဟုတ္တာ မဟုတ္တာ အကုန္ၿမင္ရသလို။ တကဲ့ ၿပဴတင္းတခါးဖြင့္တဲ့အခါမွာလဲ ဝင္လာတဲ့ ေနေရာင္ အလင္းေရာင္ အသန္ ့ရွင္း အလတ္ဆတ္ၾကီး မဟုတ္ေတာင္ စိတ္ကိုၾကည္လင္ေစတဲ့ ေလသန္ ့။ ေနေရာင္မွာ ဝဲလွည့္ပ်ံေနတဲ့ အမႈန္ငယ္ေလးေတြ။ တခါတရံ သစ္ပင္စိမ္းစိမ္းနဲ ့ လိပ္ၿပာေလးေတြ ။ တခါတရံ ကေလးငိုသံ။ ကေတာက္ကဆ အၿငင္းပြါးသံ။ တူထုသံ... သဘာဝက်တဲ့ ပါတ္ဝန္းက်င္ အသံေတြ...။ ၿပဴတင္းတံခါး အားလံုးဟာ ႏွစ္လိုစရာေတြခ်ည္းပါပဲ။
ကၽြန္မရဲ့ ၿပဴတင္းတံခါးအတုတဘက္မွာ ေခြးေလးေၿခာက္ေကာင္ ေၾကာင္ေပါက္ကေလး နဲ ့ ငွက္ကေလးေတြ ရွိသလို တံခါး အစစ္တဘက္မွာလဲ မိသားစု မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း နဲ ့ ေက်နပ္ႏွစ္သက္စရာ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္တခု ရရွိထားေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီတံခါးေတြ အကူးအေၿပာင္းဟာ စကၠန္ ့ပိုင္းမွ်သာ ၾကာတတ္တာမ်ိဳးပါ။
ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာလဲ virtual life နဲ ့ real life ဟာ အေရာေရာ အလိမ္လိမ္။ virtual ကေန လူေနမႈ ဘဝထဲဆင္းသြားတဲ့ ထုတ္ကုန္ပစၥည္းေတြ လူ ့အသံုးအေဆာင္ေတြ ေနအိမ္တိုက္တာေတြ။ တခါတေလေတာ့လဲ virtual life ကေန real life ကို ခပ္ပါးပါး ၿပန္လွီးတဲ့ အညာအဆင္ေလးေတြကလဲ အနည္းဆံုးေတာ့ ၿပံဳးစရာ။ ေၾကာ္ၿငာေလာကမွာ အမ်ားဆံုးေတြ ့ႏိုင္တဲ့ "သင္ ဒီလို ပိန္သြယ္လွခ်င္ပါသလား ဒီဒိန္ခ်ဥ္ကို ေသာက္ပါ " ဒါမွမဟုတ္ " ဒီလိုလွပတဲ့ ပစ္မ်ိဳးမွည့္မထင္ အသားအေရကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ရင္ ဒီ cream ကိုသံုးပါ" ဆိုတဲ့ ေၾကာ္ၿငာဆိုင္းဘုတ္ေတြမ်ိဳးေတြ။ ရုပ္သံ ေၾကာ္ၿငာေတြ..။
သူငယ္ခ်င္းေရာ ... မင္းရဲ့ real life ထဲမွာ virtual image ရဲ့ ရိုက္ခတ္မႈ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ရရွိဘူးၿပီလဲ??
