ဟန္မေဆာင္တတ္သူ လူယဥ္ေက်း နယ္ပယ္ကို ခရီးဆန္ ့ခ်င္ခဲ့
အသားလို၍ အရိုးေတာင္းျခင္းမရွိ
ဝန္တိုမႈေတြ ျမွဳပ္ႏွံထားတဲ့ တရွိန္ရွိန္အျပံဳးေတြမရွိ
တဖြဖြၾကင္နာဟန္ေဆာင္တဲ့ ဓါးရိုးေတြမရွိ
အေျဖာင့္အတိုင္းေျပာ အမွန္အတိုင္းျပံဳးတတ္တဲ့ မ်က္လံုးေတြ
ယဥ္ေက်းတဲ့ ႏုညံ့တဲ့ စကားတိုးတိုးမွာ ေမတၱာတရား စိမ့္ဝင္
ပုခံုးစြန္းေပၚ ခပ္ဖြဖြ အားေပးထိခတ္မႈမွာ
လက္ဖဝါးေတြသာ ၾကမ္းခ်င္းၾကမ္းမယ္
စိတ္ေတြက မၾကမ္းတမ္း....
ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းေတြ မတူဘူး
အနိမ့္အျမင့္ အျမင္မ်ိဳးစံုဝန္းရံ
တခါတရံလဲ အံတင္းတင္းၾကိတ္ မာန္တင္းတတ္တယ္။
ရံဖန္ခါလဲ ရင္ကိုဖြင့္၍ ရယ္ေမာတတ္တယ္။
ဟန္မေဆာင္တတ္ ယဥ္ေက်းတဲ့ လူ ့အသိုင္းအဝိုင္း ဆီ...

မိန္းမလွေလး Helen

ဆိုင္နံရံတြင္ ထြင္းထု တပ္ဆင္ထားေသာ လိပ္ၿပာပံု ၾကည့္မွန္မွ ဆိုင္ေရွ ့တေနရာစီသို ့ သူမစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ဆိုင္ေရွ ့မ်က္ႏွာစာ display မွန္အိမ္ထဲတြင္မေတာ့ အဝတ္အစား ေၾကာ္ၿငာထားသည့္ အရုပ္မေလးမ်ားက ကိုယ္ဟန္အမ်ိဳးအမ်ိဳး ႏွင့္။
 ေႏြ ့အၾကည့္ေတြက သူမကို ေဘးတေစာင္း ေက်ာခိုင္းကာ ေမးေထာက္လွ်က္ရွိသည့္ ကိုယ္ဟန္ၿပ အရုပ္မ ေလးဆီ ေဝ့ကာ ဝဲကာ ေရာက္တတ္သည္။
 ရႈပ္ေထြးေထြၿပားေသာ အေတြးစမ်ားက ေႏြ ့ မ်က္ႏွာၿပင္ထက္တြင္ ေၿပးလႊားလွ်က္။
x x x x x x x x x x x x x x x
ဒီဖက္ရွင္ဆိုင္ကေလးကို ေႏြ ့ ဝါသနာအရေရာ ရပ္တည္မႈအတြက္ပါ စတင္ခဲ့သည္။ အစကေတာ့ ႏိုင္ငံၿခားက ေစ်းသင့္ေတာ္ေသာ အဝတ္အထည္ေတြ မွာယူကာ ေရာင္းခ်ရံုပင္။ ကိုယ္တိုင္လဲ စိတ္ဝင္တစားရွိေတာ့ အေရာင္ေတြ ဒီဇိုင္းေတြ အဆန္းတၾကယ္ၿဖစ္ေအာင္ ကစားရင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ ့ ကိုယ္ပိုင္ တံဆိပ္ကိုပါ တြဲကာ ေရာင္းခ်လာႏိုင္ခဲ့သည္။
အရင္ကေတာ့အိမ္ေရွ ့ခန္းတြင္ တြဲဖြင့္ေနရာယူထားေသာ အိမ္ဆိုင္ေလးမွ တျဖည္းျဖည္း အေရာင္းရသြက္လာေတာ့ အိမ္မွာ ေနရာေလးခ်ဲ ့ မွန္အိမ္ေလး လုပ္ကာ အရုပ္ကေလး ၂ရုပ္ ၃ ရုပ္ဝယ္ရသည္။ ကိုယ္ၿပလိုတဲ့ ဒီဇိုင္းေလးေတြ အရုပ္မွာ ဝတ္ၿပေတာ့ လမ္းသြားလမ္းလာေတြ ေတြ ့ၿမင္ႏိုင္သည္။ ၁ႏွစ္ခန္ ့အၾကာ ရိုးရိုးအဝတ္အစားမ်ားသာမက မဂၤလာေဆာင္ အဝတ္အစားမ်ားပါ ငွားရမ္း ေရာင္းခ်လာႏိုင္ခဲ့သည္။
အရုပ္မေလး ၃ ရုပ္က မွန္အိမ္ထဲမွာေပမဲ ့ ေနပူဒဏ္ ေရေငြ ့ရိုက္တဲ့ဒဏ္ႏွင့္ ေဆးေရာင္က် စ ၿပဳလာေသာအခါ အရုပ္အသစ္ဝယ္ရန္ ေႏြ တေယာက္ website ေပါင္းစံု မွာရွာရေဖြရေတာ့သည္။ ေႏြလိုခ်င္သည့္ အရုပ္က အလွ်င္ရွိၿပီးသား အရုပ္ေတြလို ကိုယ္ဟန္တမ်ိဳးတည္း ပံုေသၿပသည့္အရုပ္မ်ိဳးမဟုတ္။ ခႏၱာကိုယ္ အမူအရာ ကို ေၿပာင္းလို ့ရသည့္ အရုပ္မ်ိဳး။ ခႏၱာကိုယ္၏ တစစ္ခ်င္းစီကို တကယ့္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လို ေၿပာင္းလဲႏိုင္ၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈရွိ လွပသည့္ အရုပ္မ်ိဳး။ supplier ေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္လိုက္ ေစ်းေမးလိုက္ ေနာက္တြန္ ့သြားလိုက္ႏွင့္ အရုပ္ရွာပံုေတာ္မွာ သံုး - ေလး လခန္ ့ၾကာလာသည္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ယိုးဒယား supplier တခုက အရုပ္အေဟာင္းဝယ္ခ်င္ရင္ၿဖင့္ သူ ့ customer တစ္ေယာက္ ဆိုင္ၿဖဳတ္မွာ ၿဖစ္သည့္အတြက္ သံုးလက္စ အရုပ္မ်ားႏွင့္ ပစၥည္းမ်ား ဝယ္ယူႏိုင္သည္ဆိုသည္ဟု သတင္းေပးလာသည္။ ေစ်းကလဲ ကိုယ္အဆင္ေျပတဲ့ ေစ်းႏႈံး သူပို ့ေပးတဲ့ ပံုေတြၾကည့္ရတာလဲ second good ဆိုေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ကို လွေသးသည္။ သို ့ႏွင့္ ဘန္ေကာက္ ကို ေရာက္ခဲ့သည္။
 ဆိုင္တြင္းဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ မ်က္စိက်စရာေတြက အမ်ားသား။ ဆိုင္ရွင္အဘြားၾကီးက အေမရိကားရွိ သမီးၿဖစ္သူဆီ ေၿပာင္းေရႊ ့ေနထိုင္ေတာ့မည္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆိုင္ကို ၿဖဳတ္ေတာ့မည္ၿဖစ္ေၾကာင္း။ ဆိုင္မွာ ၁ႏွစ္ခြဲေလာက္သာ ဖြင့္ရေသးၿပီး သမီး အိမ္ေထာင္က် ကေလးေမြးသည့္ေနာက္ လိုက္ရသည္ႏွင့္ အၿမဲလိုလိုပိတ္ထားရေၾကာင္း ေဖာင္ေဖာင္ဖြဲ ့ကာ ဧည့္ခံရွာသည္။ ဝယ္သူရွိတုန္း လက္စ ၿဖတ္ခ်င္ဟန္ၿဖင့္ လက္ရွိ အဝတ္အစားမ်ား အရုပ္မ်ား မီးဆိုင္းမ်ားကို အလြန္ခ်ိဳေသာေစ်းႏွင့္ေရာင္းသည့္အၿပင္ ခင္းထားသည့္ ေကာ္ေဇာေတြ လိုက္ကာေတြ ဆလိုက္မီးေတြ ထိုင္ခံုရွည္မ်ား အဝတ္လဲခန္းၾကည့္မွန္မ်ား ႏွင့္ အသံုးအေဆာင္ တို ့တိတို ့တိမ်ားကိုပါ အလကားနီးပါးေစ်းႏွင့္ ေပးေလသည္။
display ရုပ္သာ ဝယ္မည္ဟု မွန္းထားသည္ထက္ ပိုကုန္က်ေသာ္လည္း ထိုက္တန္သည္။
 အေရာင္းအဝယ္ စာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ထိုးရင္း ဆိုင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးၾကီးက ဆိုင္တြင္း တခ်က္ေဝ့ၾကည့္ကာ အရုပ္ေတြက မိန္းကေလးရုပ္ေတြဆိုေတာ့ အဝတ္လဲရင္ အၿပင္မွာ မလဲနဲ ့ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ သူတို ့ကို အလွၿပင္ေပးလို ့ရတယ္။ အလွၿပင္ေတာ့ ေတာ္ရံု မေဟာင္းလြယ္ဘူးဟုဆိုကာ ပန္းခ်ီ ဆိုးေဆးဘူးလို အကန္ ့လိုက္ထည့္ထားေသာ ကာလာဘူးတခု လက္ေဆာင္ေပးေလသည္။ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းသားဟု ေႏြ သေဘာက်မိသည္။ မိတ္ဆက္ေပးေသာ supplier က သယ္ယူပို ့ေဆာင္ေရးအတြက္ အိမ္အေရာက္ service ေပးသည္ႏွင့္ ေႏြေက်နပ္စြာ အိမ္ၿပန္ခဲ့ပါသည္။
x x x x x x x x x x x x x x x
ဘန္ေကာက္က မွာယူထားေသာ ပစၥည္းေတြ ပံုးမ်ားစြာႏွင့္ ေရာက္လာေတာ့ အိမ္ထဲမွာ အကုန္ခင္းက်င္းဘို ့ဆိုတာ အဆင္မေၿပ။ သင့္ေတာ္သေလာက္ ထုတ္ကာ ၿပင္ဆင္ရသည္။
ပစၥည္းေတြ ေဖာက္ရင္း အိမ္တြင္လာကူေသာ ဝမ္းကြဲညီမငယ္ေလးက အလန္ ့တၾကား ထေအာ္သည္။ အေၿပးအလႊားၾကည့္ေတာ့ စကၠဴပံုးကို လက္ညိဳးထိုးၿပသည္။
ဝါဝင္းေသာ အသားအရည္ေရာင္ ေက်ာလည္ခန္ ့ရွိသည့္ ေရႊညိဳေရာင္ဆံပင္ေတြ ဝဲၿဖာက်ေနသည့္ မိန္းကေလးရုပ္တခုက စကၠဴပံုးထဲတြင္ ပုဆစ္တုပ္ကာ ေခါင္းငံု ့လွ်က္ အေနအထားႏွင့္။ ညီမငယ္ေလးက လူတေယာက္လို ထင္မိရင္း လန္ ့ ေအာ္မိတာျဖစ္သည္။
"သတၱိခဲမ"
ေႏြက မ်က္ေစာင္းခဲကာ ရယ္ေမာရင္း အရုပ္မေလးကို အသာအယာ ထုတ္သည္။ အလြန္တရာ ေၿပၿပစ္လွပေသာ အရုပ္မေလးေပ။ ႏႈတ္ခမ္းမဟ တဟ။ ေရွ ့တည့္တည့္ကို ၾကည့္ေနသည့္ အၾကည့္တစံုက ႏုနယ္ပ်ိဳၿမစ္ သန္ ့ရွင္းသည့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပံုစံ။
ပန္ကာေလ အေဝွ ့မွာ အရုပ္မေလး ေနာက္ေက်ာက ဆံပင္တခ်ိဳ ့ ေရွ ့ဘက္လြင့္က်လာသည္။ အသားက ဖေယာင္းတင္ထားသလို အေပၚယံမာေနေသာ္လည္း ဖိကိုင္ၾကည့္ရင္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသည္။
"အမေလး။ လွလိုက္တာ အေမရယ္။ ဒီမွာၾကည့္ပါဦး။ "
အေမက အနားလာ ေစ့ေစ့ၾကည့္ကာ ေအးဟယ္ တခြန္းသာ ထြက္လာသည္။ ေနာက္မွ
" ဆိုင္ရွင္အေဟာင္းက ေတာ္ေတာ္ရိုေသပံုရတယ္ေအ့။ ဆံပင္ကလဲ အရုပ္မ ဆံပင္သာေၿပာတယ္။ ရွန္ပူနံ ့ ေမႊးလို ့ေအ။ အရင္ဝယ္တဲ့ အရုပ္ေတြလို ကိုယ္လံုးတီး မလာဘူး။ ရွင္မီးအကၤ် ီနဲ ့ စကပ္နဲ ့ ။ ဟန္က် ပန္က် ေအ"
ညီမငယ္က "ဒီမွာ လက္ေမာင္းမွာ တက္တူးကပါေသး။ ဘာတဲ့။ Helen .. ဟယ္လန္တဲ့ အမရဲ့။ ဟုတ္ပါ့ လွလိုက္တာ"
တေယာက္တေပါက္ ခ်ီးမြမ္းၾကရင္း ထိုအရုပ္မေလးကို ဟယ္လန္ ဟု အမည္တပ္ကာ အိမ္ေရွ ့မွန္ခန္းကေလးကို ပံုမွန္ရိုးရိုး ကိုယ္ဟန္ၿပသည့္ အရုပ္မေတြ ထားသည္မွ အထက္တန္က် ပ်ိဳၿမစ္သည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ထိုင္သည့္ ဧည့္ခန္းပံုစံမ်ိဳး ၿပင္ဆင္လိုက္ၾကသည္။
ၾကက္ေသြးေရာင္ ေကာ္ေဇာခင္း ။ ဆိုဖာတခုခ်။ အနက္ေရာင္ ဖဲစရွည္ၾကီးကို ခင္းကာ ခရစ္စတယ္တံုးေလးေတြ ခ်။ ခရမ္းေရာင္ ညေနခင္းဝတ္စံု ႏွင့္ ဒူးခ်ိတ္ကာ ထိုင္ရင္း လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ေနဟန္ မိန္းမပ်ိဳ၏ အလွက ထူထဲ ထည္ဝါေသာ လိုက္ကာရွည္ၾကီးၿခံရံလွ်က္ ရွဴမၿငီးလြန္းလွသည္။
ညေနေစာင္းေတာ့လဲ မမွိန္လြန္း မလင္းလြန္းေသာ  spot light မ်ားၾကား အလွၾကီး လွလွ်က္ ဆိုင္ေရွ ့ၿဖတ္သြားၿဖတ္လာဟူသမွ်၏ အၾကည့္ေပါင္းမ်ားစြာကို သိမ္းၾကံဳးယူသည့္ အၿပင္ ၃-၄ နာရီအတြင္းသူမဝတ္ထားသည့္ ညေနခင္း ဝတ္စံုပံုစံအပါအဝင္ ဆယ္ထည္မွ် ေရာင္းလိုက္ရသည္။
အေမေရာ ညီမငယ္ေတြေရာ ေႏြကိုယ္တိုင္ေရာ အလြန္ေပ်ာ္ၾကသည္။ အိမ္ေနာက္ေဖးတြင္ အေမ ခ်က္ေကၽြးေသာ ညစာ ဆူဆူညံညံစားသည္ကို ခန ထားခဲ့ရင္း လင္းလဲ့လဲ့ မီးေရာင္ေအာက္က အျပင္အဆင္ကို လာၾကည့္သည္။ ဟယ္လန္ ့ မ်က္ေတာင္ညိဳေတြက ေခါင္းငဲ့ထားရာဆီ စင္းက်လွ်က္ အိမ္တံခါးဝဆီမွ ေလတိုက္တိုင္း သဲ့သဲ့လႈပ္သည့္ ေခါင္းေလာင္းသံေလးေတြ နားေထာင္ရင္း ျပံဳးေတာ့မလို။
ကိုယ့္အေတြးႏွင့္ကိုယ္ ရီခ်င္သြားေသာ ေႏြသည္ အျပံဳးကို သိမ္းရင္း အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္ခဲ့သည္။ ထိုည သူမ၏ အိပ္မက္ထဲတြင္ ဟယ္လန္သည္ ဆိုဖာေပၚတြင္ ထိုင္ေနရာမွ သူမကို ေၿဖးညွင္းစြာ လွည့္ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးၿပသည္ဟု အိပ္မက္ မက္ေလသည္။
x x x x x x x x x x x x x x x
သည္အေတာအတြင္းရက္ေတြမွာ မိသားစု အားလံုး အလုပ္ရႈပ္သည္။ နယ္မွ အမ်ိဳးေတြ ေဆးခန္းလာၿပၾကေသာေၾကာင့္ အိမ္တြင္တည္းၾကသည္။ ေဒၚေလး သမီး မိန္းကေလးက ေရာက္ၿပီး တည မွာ ေႏြ ့ကို လာေၿပာသည္။
"အမ အရုပ္က ကၽြန္မ ကို ၾကည့္ေနတယ္။"
ေႏြ ရယ္ေနေသာအခါ " ဟုတ္တယ္ မမရဲ့ ။ မေန ့ညေနက သူ ့ကို အဝတ္လဲၿပီး အထဲမွာ ၿပန္ထားေတာ့ ကၽြန္မ မွန္ခန္းထဲ လိုက္ဝင္ၾကည့္တာ။ ဟိုစားပြဲေသးေသးေလးေပၚက မွန္ေလးက လွလို ့ ကိုင္ၾကည့္မိတယ္။ သူက ကၽြန္မ ကို မွန္ထဲက စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။"
 "ေတာက္တီးေတာက္တဲ့ ညီမ ရယ္"
"တကယ္ မမေႏြ... သူ ့အၾကည့္က စိတ္ဆိုးသလိုမ်ိဳး"
 အေမက အမ်ိဳးေတြလဲဆံု။ အဘြားဆံုးသြားေသာ လ လဲၿဖစ္သၿဖင့္ အဘြားအတြက္ ရည္စူး၍ အိမ္မွာ အလွဴကေလး တခုလုပ္မည္ေၿပာေသာအခါ အလွဴအတြက္ သိမ္းသင့္တာ သိမ္းၾက ၿပင္ဆင္ရေတာ့သည္။ ဟယ္လန္ ႏွင့္ အတူ အားလံုးေသာ အရုပ္မ်ား အထည္လိပ္မ်ား အထည္မ်ား ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ခံုတခ်ိဳ ့ကို အခန္းငယ္ေလး တခုတြင္ ထည့္သိမ္းရသည္။
ညေနေစာင္းေတာ့ တၿမိဳ ့တည္းေနၿပီး မေတြ ့တာၾကာေသာ မိတ္ေဆြေဟာင္း အခ်ိဳ ့ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားပါေရာက္လာသည္။ သူမ မုန္ ့ပြဲၿပင္ေနေသာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ေရာက္လာေသာ အန္တီ တစ္ေယာက္ကေၿပာသည္။
"ဟို အခန္းေရွ ့မယ္ထိုင္ေနတဲ့ ကေလးမ က ေႏြေႏြတို ့ဧည့္သည္လား။ လွလိုက္တာ မႈံလို ့"
 "ဘယ္သူလဲ အန္တီ ရဲ့"
အိမ္ေရွ ့ ႏွစ္ေယာက္ အတူ ထြက္လာရင္း ေမးေတာ့
"ခုန တင္ ဒီနား ထိုင္ေနတဲ့ ကေလးမေလ"
ေႏြ ့ညီမ ဝမ္းကြဲေတြက အမ်ားသား။ အားလံုး သက္တူရြယ္တူ ၂၀ ဝန္းက်င္ အျပိဳင္းအရိုင္း အရြယ္ေရာက္လာသူမ်ားျဖစ္၍ ငယ္ဂုဏ္ငယ္ေသြးပါ ေပါင္းကာ လွၾကသည္။
"ေႏြ ့ညီမေတြပဲ  အန္တီရယ္ လွမွာေပါ့"
ေႏြက အရႊန္းေဖာက္ေတာ့ အန္တီက ေခါင္းခါသည္။ ေႏြ ့ညီမေတြအားလံုး အန္တီ့ အမ်ိဳးခ်ည္းပဲ အန္တီသိရမွာေပါ့။
အန္တီေျပာတဲ့တေယာက္ ဘယ္သူမွန္းမသိတာႏွင့္ အလွဴအလုပ္ေတြ ဆက္လုပ္ေနခဲ့သည္။
x x x x x x x x x x x x
နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၂နာရီ။ သူမၾကည္ၾကည္လင္လင္ အိပ္ယာႏိုးလာသည္။ အခန္းေရွ ့က တစ္စံုတစ္ေယာက္ ၿငင္ၿငင္သာသာ ၿဖတ္ေလွ်ာက္သြားၿပီး တခါးပိတ္သံ တိုးတိုး ၾကားလိုက္သည္။ ေႏြ တို ့အိမ္တြင္ ညည့္နက္သန္းေခါင္ထိ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တတ္ၾကသည့္ ကေလးမ မ်ားရွိတတ္သည့္ အတြက္ ထိုအရာသည္ ဘာမွ မထူးၿခား။
အသာအယာပင္ အခန္းၿပင္ဘက္ထြက္ခဲ့သည္။ ပစၥည္းမ်ားသိမ္းသည့္ အခန္းေရွ ့ကအၿဖတ္ အနည္းငယ္ ပြင့္ဟေနသည့္ တခါးမွ အတြင္းသို ့လွမ္းၿမင္လိုက္ရသည္။ တခါးဖြင့္ၿပီး အခန္းတြင္းသို ့ ေႏြ ဝင္လိုက္သည္။ အခန္းထဲတြင္ မီးဖြင့္မထား။ လမ္းမီးတိုင္မွ မီးေရာင္သာ မွန္ၿပဴတင္းမွ ကန္ ့လန္ ့ၿဖတ္ က်ေရာက္ေနသည္။ အခန္းတြင္းတြင္ တစံုတေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ကာ ေႏြ ့ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနဟန္ရွိသည္။ အနည္းငယ္ ေရွ ့တိုး ၾကည့္ေတာ့ ဟယ္လန္။
ညွိဳးငယ္ေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ေႏြ ့ကို ၾကည့္ေနရွာသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ လက္ဖဝါးေတြကို အသာအယာ ၿဖည္းညင္းစြာ ၿဖန္ ့ၿပသည္။ ေႏြက သူမ လက္ဖဝါးေတြ ဆြဲယူကာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့....
ေႏြ အိပ္ယာေပၚတြင္ ထိုင္မိလွ်က္သား ႏိုးလာသည္။ ခုန က အရာသည္ အိပ္မက္သာၿဖစ္ေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္း သတိရလိုက္သည္။ နာရီၾကည့္လိုက္မိေတာ့ မနက္ ၅ နာရီေက်ာ္ၿပီ။ အေမ ဆြမ္းကပ္ေနသံၾကားရသည္။
 သူမ ကပ်ာကယာ အိပ္ယာထကာ ပစၥည္းမ်ား သိမ္းသည့္ အခန္းထဲ ဝင္ခဲ့သည္။ အလွဴ ၿပီးတာ တပါတ္ေလာက္ရွိၿပီၿဖစ္ေသာ္လဲ designer ရက္တို သင္တန္းကို မိုးလင္း မိုးခ်ဳပ္တက္ေနသည့္ အတြက္ ဘာမွ် ေနရာတက် ၿပန္မထားရေသး။ store ခန္းေလးထဲ ဝင္လိုက္လွ်င္ပင္ ဟယ္လန္ ့ကို အဝတ္လိပ္ၾကီးမ်ား ေနာက္တြင္ ေထာင္လွ်က္သား ေတြ ့သည္။ အလွ်င္အၿမန္ပင္ ဟယ္လန္ ့ ဆီေလွ်ာက္သြားကာ ဟယ္လန္ ့ လက္ဖဝါး မ်ားကို ဆြဲယူၾကည့္လိုက္မိသည္။ လကၡဏာ အေရးအေၾကာင္းမ်ား အၿပည့္အစံု ဟယ္လန္ ့ လက္ဖဝါး ႏွစ္ဘက္တြင္ရွိသည္။
သူမ ႏွလံုးသားသည္ လည္ေခ်ာင္းဆီမွ ခုန္ေပါက္ထြက္ေတာ့မလို ။ ဟယ္လန္ကေတာ့ အေမွာင္ေရးေရးထဲတြင္ ဖရိုဖရဲ ဆံႏြယ္မ်ားၾကားမွ ညွိဳးငယ္စြာ ေငးၾကည့္ေနသေယာင္။
ဟယ္လန္သည္ ၿဖဳတ္၍ တပ္၍ရေသာ အရုပ္ကေလး တခုၿဖစ္သည္။ သူမ ကို ထိၾကည့္လွ်င္ ရာဘာလိုလဲ ေပ်ာ့အိမေန။ သစ္သားထည္ သံထည္လိုလဲ မာေက်ာမေနေသာ material တခုၿဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည္။ ခါးလည္ခန္ ့ဆံပင္ေတြကေတာ့ ဆံပင္အစစ္ေတြထက္ လွပသည္။ ၿမင္းမီးမ်ား ၿဖစ္ေနမလားလို ့ သူမေတြးဘူးသည္။ လက္ခဏာ အၿပည့္အစံုပါေသာ လက္ဖဝါး ႏွစ္ဘက္ ႏွင့္ ။ ၿပီးေတာ့ ေငးေငး ရီရီ ဗာဒန္ေစ့ မ်က္ဝန္း မ်ားသည္ သူ ့ေရွ ့က ၿဖတ္သြားသူေတြ သို ့မဟုတ္ ဆိုင္အတြင္း ဝင္လာသူေတြကို ၾကည့္ေနသေယာင္က တၿခား အရုပ္ေတြထက္ ထူးၿခားသည္။
 အစြဲအလမ္းဆိုဆို သူမ သည္ ဟယ္လန္ ့ ကို အၿခားအရုပ္မ်ားထက္ အေရးတယူ ထားသည္။ မိသားစုဝင္ တစ္ေယာက္လို သေဘာထားကာ ေနေရာင္မက်ေအာင္ ေလမတိုက္ေအာင္ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ထားသည္။ အကၤ် ီ ပံုစံ အသစ္ လဲသည့္အခါမ်ားတြင္ပင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လဲသလို အခန္းတြင္းတြင္ ကရုတစိုက္လဲေပးသည္။ အရုပ္မ်ားအားလံုး သံုး-ေလးလ တခါ ေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီး ေဆးေရာင္အသစ္ၿပန္တင္ေပးသည္။
သို ့ေသာ္လည္း မံႈမိႈင္းမႈိင္း ဟယ္လန္ ့ကို အိပ္မက္ထဲတြင္ ေနာက္တၾကိမ္ ဆံုဆဲပင္။ ေနာက္တေန ့ ညေနစာ စားအၿပီး ယုတ္တိမရွိႏိုင္ရာေသာ အလုပ္တခု သူမ လုပ္ခဲ့သည္။ ဆိုင္သိမ္းကာနီး ဟယ္လန္ အနားသို ့ ေလွ်ာက္သြားရင္း တီးတိုး စကား ေမးလိုက္သည္။
" နင္မေပ်ာ္ဘူးလား ဟယ္လန္။ ငါ့ကို တခုခုေၿပာေလ"
ည မီးေရာင္ မလင္းတလင္းတြင္ ဟယ္လန္ ့မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ ေငးစင္းရင္း ။  ခန ေနေတာ့ သူမ ကြန္ၿပဴ တာေရွ ့တြင္ ထိုင္ကာ ဆြဲလက္စ ဒီဇိုင္းတခု အေခ်ာသတ္ေနမိသည္။ အၿပင္တြင္ မိုးတစိမ့္စိမ့္ရြာေနသည္။ ေကာ္ဖီပူပူ တခြက္ ထ ေဖ်ာ္ၿပီး ျပန္ထိုင္ကာ အေရာင္စပ္ပံုအေၾကာင္းေရးထားသည့္ စာတမ္းတခု ဖတ္ျဖစ္ၿပီး  စိတ္ဝင္တစား ေမ်ာပါသြားမိသည္။
သူမ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက wireless mouse ေပၚတြင္သာ တင္ထားရင္ ကြန္ၿပဴတာ စခရင္ေပၚမွ စာရြက္မ်ားကို mouse မွ ဘီးလံုးကေလးၿဖင့္ အသာအယာဆြဲခ်ေနၿခင္းသည္သာ လႈပ္ရွားမႈ တခုအၿဖစ္ရွိေနသည္။ သူမ မ်က္ႏွာေရွ ့မွ အၿပာေရာင္ LED ေလး တခု ေပၚလိုက္ ေပ်ာက္လိုက္ ၿဖစ္ေနေတာ့မွ သူမ ငံု ့ၾကည့္လိုက္သည္။
Caps Lock LED ေလးက ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္ႏွင့္။ Caps Lock ကို ေယာင္၍မွ်ေတာင္ မထိပဲနဲ ့ ။ သူမ ႏွစ္ခ်က္ သံုးခ်က္ caps lock key ကို ႏွိပ္လိုက္သည္။ မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္ LED သည္ ရပ္သြားသည္။ ခနမွ် အေညာင္းဆန္ ့ကာ ေကာ္ဖီေသာက္မည္ဟု လက္ဆန္ ့လိုက္သည္တြင္ ေကာ္ဖီပန္းကန္ဆီ မထိရေသးခ်ိန္ ေကာ္ဖီပန္းကန္က ေမွာက္သြားသည္။ သူမ ေၾကာင္ေၾကာင္အအ ေငးရင္း အသိစိတ္က လူကို မပိုင္စိုးႏိုင္ေသးခင္ ေရရြတ္လိုက္မိသည္။
"ဟယ္လန္... နင္လား"
အိမ္ေၿမွာင္ စုတ္ထိုးသံက တခန္းလံုး အႏွံ ့။ သူမ စိတ္ရွည္စြာ စိတ္အားထက္သန္စြာ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ေစာင့္သည္။ ညနက္သည္ထက္နက္ ၿပီးေနာက္ မနက္အလင္းေရာက္သည့္ထိေအာင္ ဟယ္လန္ ၿပန္မလာခဲ့ေပ။
"မမေရ... " ညေနေစာင္း ညီမငယ္တေယာက္ ေအာ္လိုက္သံက ေရခ်ိဳးၿပီးစ ဆံပင္ေတြ ကရုတစိုက္သုတ္ေနသည့္ ေႏြ ့ကို တုန္သြားေစသည္။ ေႏြတို ့လမ္းထဲမွာ ပြဲတခုအတြက္ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္ျဖစ္၍ လွ်ပ္စစ္မီး ခန ျဖတ္ကာ မီးပြင့္ မီးလံုးတို ့သြယ္တန္းေန၍ ေမွာင္ရိပ္က်ေနသည္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ ဘာျဖစ္တာလဲ" သူမ အသံ ၾကားရာသို ့ ေျပးခဲ့သည္။ ညီမငယ္က မ်က္လံုးအျပဴးသား ရႈိက္သံတဝက္နဲ ့
"အဲဒီအရုပ္မ ကၽြန္မကို ေနာက္က ဆံပင္ဆြဲတယ္.. ၿပီးေတာ့ တံခါးေပါင္ေပၚ တင္ထားတဲ့ ကိုက္တံ (ေပတံအရွည္) နဲ ့ က်မ ေက်ာကို ရိုက္တယ္။ မမ အရုပ္က သရဲပူးေနတာ။"
"ညည္းက ဘာလုပ္ေနတာတုန္း"
 ဖေယာင္းတိုင္ မီးတဘက္ႏွင့္ ညီမငယ္က " အေမၾကီးက အိမ္ေရွ ့မွာ တင္ထားခဲ့တဲ့ အကၤ် ီယူခိုင္းလို ့ လာရွာတာေလ... အမ အရုပ္က အဲဒါ ...."
"ေတာ္ေတာ့။ ဘာေတြ ေျပာေနၾကတာလဲ.. ဟိုတေယာက္ကလဲ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္နဲ ့။ အရုပ္မ က ရိုက္စရာလား။ အကၤ် ီရရင္ သြားေတာ့"
ႏႈတ္ဆိတ္ ထြက္သြားေတာ့ ဟယ္လန္ ့ လက္ကို တယ္လီဖုန္း မီးေရာင္ေအာက္မွာ ျဖန္ ့ၾကည့္သည္။ သူမ လက္ဖဝါးတြင္ ဆံပင္စ တခ်ိဳ ့ ။ ေႏြ မ်က္ခံုးေတြ တြန္ ့ခ်ိဳးကာ အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္ခဲ့သည္။
ထိုအေတာအတြင္းမ်ားတြင္ ေႏြ ႏွင့္ အေမ သည္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဟယ္လန္ ့ အေၾကာင္း ဖံုးကြယ္ထားခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္မွ သိခဲ့ရၿခင္းမွာ ေႏြ က အေမထိတ္လန္ ့မွာစိုး၍ ဘာမွ မထူးၿခားသလို ေနသလို အေမကလဲ တခြန္းမွ မေၿပာေပ။ အၿဖစ္အပ်က္တခု မတိုင္ခင္အထိပင္။
 အဲဒီေန ့က ရပ္ကြက္ထဲတြင္ လွည့္ၿပီး ေတာင္းရမ္းေနသည့္ စိတ္မႏွံ ့သည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာေလသည္။
"ဟဲ့ အိမ္ၾကီးရွင္မ်ားေရ... ငါ့ကို ဆန္ေလး တတင္း ႏွစ္တင္းေလာက္ ေပးစမ္းပါေနာ္"
အသံႏွင့္အတူ စံုစီနဖာေပါင္းစံုပါသည့္ ဆြဲၿခင္းၾကီး ဆြဲလွ်က္ အိမ္အတက္အဆင္းတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည့္ အမ်ိဳးသမီးအရြယ္လတ္ပိုင္း တစ္ေယာက္။ အရင္ကေတာ့ ေကာင္းေရာင္း ေကာင္းဝယ္ ေစ်းတြင္ အသီးအႏွံေလး ရာသီေပၚ စာေလးေတြ ေရာင္းသည့္ ထို အမိ်ဳးသမီးသည္ ဘယ္လိုၿဖစ္ကာ စိတ္ေနာက္သြားသည္ မသိ။ လူကေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ပင္ ဝတ္စားကာ သူတေန ့စာ အသက္ရွင္ရံု ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ရင္း တံုႏွိဘာေဝ ေငးတိေငးေမာၿဖင့္ ဘဝကို ၿဖတ္သန္းေနေလသည္။
အေမက ဆန္ႏို ့ဆီဘူး တစ္လံုးထည့္ထားေသာ အိတ္ကေလးကို မသဇင္ဆီ ကမ္းေပးလိုက္သည္။
"အထဲမွာ ထိုင္ပါ။ မသဇင္ရဲ့။ အၿပင္က မိုးက စိုစြတ္စြတ္နဲ ့ "
မသဇင္က ဆန္အိတ္ကေလးကို ခပ္ၿဖည္းၿဖည္းေလးေလး လွမ္းယူရင္း ၿပန္ထြက္သြားရန္ မတ္တပ္ရပ္သည္။ ထို ့ေနာက္ ဟယ္လန္ ့ထံ အခ်ိန္ၾကာၿမင့္စြာ ေငးၾကည့္ကာ ၿပန္ထြက္သြားေလသည္။ တစ္ပါတ္လွ်င္ ႏွစ္ၾကိမ္ မွ် ေလာက္ေတာ့ မသဇင္ ေရာက္လာတတ္သည္။
ေရာက္လာတိုင္း ဟယ္လန္ ့ဆီ ေငးကာ တခါတခါ ၿပံဳးသလိုလို မ်က္ႏွာေပး တခါတခါ မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ ့ကာႏွင့္ ။
x x x x x x x x x x x x

အန္တီ့ အလန္ ့တၾကားေအာ္သံေၾကာင့္ အတူ အိမ္ေပၚတက္လာရင္း လန္ ့သြားရသည္။ အန္တီက ဟယ္လန္ ့ကို လက္ညွဴိး တထိုးထိုး။
"အဲဒါ အရုပ္မ လား ေႏြ..."
"ဟုတ္တယ္ေလ... အန္တီ... လန္ ့လိုက္တာ"
" ဟိုတခါ အလွဴတုန္းက အိမ္ေရွ ့မွာ ျပံဳးျပံဳးေလးထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးက သူေလ... ငါမမွားပါဘူး"
ေႏြ သက္ျပင္းသာ ခ်ရင္း ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့။
တကယ္ပဲ ဟယ္လန္ သည္ တခုခု ပူးဝင္ေနသည္လား။

x x x x x x x x x x x x

 ရာသီဥတု စိုစိုစြတ္စြတ္ႏွင့္ေၾကာင့္ ထိုေန ့ညမွာေတာ့ သူမတို ့ ေစာေစာအိပ္ယာဝင္ၾကသည္။ တစံုတခု က်ကြဲသံေၾကာင့္ သူမ လန္ ့ႏိုးလာခဲ့သည္။ သူမ အခန္းၿပင္ထြက္ခဲ့ေတာ့ အေမႏွင့္ ညီမငယ္တေယာက္ပါ အၿပင္ေရာက္ႏွင့္ေနၾကၿပီ။
အသံၾကားရာ ဆီ လာခဲ့ၾကေတာ့ အိမ္ေရွ ့ခန္းတြင္ လူတစ္ေယာက္ ညည္းညဴ ရင္း လဲက်ေနေလသည္။ ဟယ္လန္ ႏွင့္ တၿခားအရုပ္မ်ားထားရာ မွန္အိမ္သည္ ကြဲအက္လွ်က္ရွိသည္ကို လမ္းမီးမွ ၿမင္ရသည္။ သူမတို ့ အေၿပးအလႊား မီးဖြင့္ၾက။
နီးစပ္ရာ တုတ္ေတြ ကိုင္ဆြဲရင္း လဲက်ေနသူဆီေရာက္သြားေတာ့ ခ်ဥ္စူးစူးအရက္နံ ့ႏွင့္အတူ သူမတို ့ မသိသည့္ တစိမ္းတစ္ေယာက္သည္ ၾကမ္းၿပင္ေပၚတြင္ ညည္းညဴလွ်က္။ ထိုသူ၏ ေဘးတြင္ ၿပန္ ့က်ဲလွ်က္ရွိသည္က ဟယ္လန္တို ့ အရုပ္မမ်ား အလွဆင္လွ်င္ ဝတ္ဆင္ေလ့ရွိသည့္ ဘရက္ တန္ဆာ မ်ား ႏွင့္ ထည့္သည့္ဘူး။
ညေနကမွ ေရာက္သည့္ အထည္သစ္အိတ္တအိတ္က အိမ္အၿပင္သို ့ပင္ ေရာက္ေနၿပီ။
 သူမတို ့ ရဲကို ဖုန္းဆက္ေခၚ ။ အိမ္နီးခ်င္းေတြ ေရာက္လာသည္အထိ ထိုသူသည္ ပါးစပ္မွ ဗလံုးဗေထြးေၿပာရင္း မ်က္ႏွာကို လက္တစ္ဘက္ႏွင့္ကြယ္ လက္တစ္ဘက္ကလဲ ဗိုက္ဆီသို ့ အုပ္ထားသည္။
 ရဲေရာက္လာသည့္အခါတြင္ စစ္ေဆးၿပီး အိမ္အတြင္းသို ့ ခိုးဝင္သည့္ အရက္သမားတစ္ေယာက္ ပစၥည္းခိုးယူရင္းက စားပြဲစြန္းႏွင့္ တိုက္မိရာမွ အရွိန္လြန္ကာ မွန္ၿပဴ တင္းကို ေခါင္းႏွင့္ရိုက္ခြဲမိသည္ဆိုကာ ေခၚယူသြားေလသည္။
 ၿပသနာေတြ ၿပီးသြား၍ ၿခံတံခါး နိမ့္နိမ့္ေလးကို ပိတ္ကာနီးမွ အိမ္ေရွ ့မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ ေခါက္ဆြဲဆိုင္တြင္ ထိုင္ေနသည့္ မသဇင္ကို ၿမင္ေလသည္။
သူမက မသဇင္ကို "အိမ္ၿပန္ေတာ့ေလ မသဇင္" ဟု ႏႈတ္ဆက္သည့္ အခါ မသဇင္သည္ သူမ ရွိရာသို ့ အသာအယာ ေလွ်ာက္လာေလသည္။ ၿခံတခါးတင္ထားသည့္ သူမ လက္ေတြကို မသဇင္က တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ရင္း
"ငါ အကုန္ၿမင္တယ္။ ငါဒီထဲမွာ အိပ္ေနတာ ၾကာၿပီ။ ဟိုေကာင္က ဒီ ၿပဴ တင္းေပါက္ကတက္လာတာ။"
မသဇင္ေၿပာေသာ ၿပဴတင္းေပါက္သည္ ကိုယ္ဟန္ၿပ အရုပ္မ်ားထားသည့္ မွန္အိမ္ေဘး က ၿပဴတင္းေပါက္ၿဖစ္သည္။ ထို ့ေနာက္ ဟယ္လန္ ့ကို လက္ညိဳးထိုးရင္း
"အဲဒီေကာင္ အထုတ္ကို ပစ္ခ်ၿပီး ေနာက္ထပ္တခုကို ယူမလို ့ ေဟာဟို အခန္းထဲသြားေတာ့ ဟိုေကာင္မက ပါးရိုက္လိုက္တာေအ့။ ၿပီးေတာ့ တြန္းလိုက္တာ ဟိုေကာင္ စားပြဲေပၚ ေမွာက္က်ေရာ။ အဲဒါ တရြတ္ဆြဲလာၿပီး အဲဒီမွန္ခန္းထဲက လႊင့္ပစ္တာမွာ မွန္က ကြဲေရာ ။ အဲဒီေကာင္က ေနာက္ဘက္ ထြက္ေၿပးရင္း ေခ်ာ္လဲတုန္း နင္တို ့ေရာက္လာတာ။ ေကာင္းတယ္ ေအးေရာ။"
အားတက္သေရာ ေၿပာေနသည့္ မသဇင္ကို သူမ ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိၿပီး အိမ္ေပၚ အေၿပးတက္ရန္ အလွည့္တြင္ အေနာက္နား ကပ္ရပ္ေနသည့္ အေမ့ မ်က္ဝန္းတို ့ႏွင့္ ဆံုေလသည္။
"ဟယ္လန္"
ညီမငယ္မ်ားႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားက လဲၿပိဳ က်သြားခဲ့သည့္ ဟယ္လန္ ႏွင့္ အၿခားအရုပ္မမ်ားကို ေနရာတက် ၿပင္ဆင္ၿပီးေနေပၿပီ။ သူမသည္ ဟယ္လန္ ့ေဘး စားပြဲပုေလးေပၚမွ ရတနာေသတၱာပံုစံ decoration ဘူးေလးကို ကိုင္ၾကည့္ရင္း
"သူတို ့ေၿပာတာ ဘယ္ေလာက္မွန္ၿပီး ဘယ္ေလာက္မွားလဲေတာ့ ငါမသိဘူးေပါ့ ဟယ္လန္။ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ေက်းဇူးပါ"
တံခါးပိတ္ရင္း အိမ္ထဲဝင္လာသည့္အေမက " သမီး သိၿပီးၿပီဆိုလဲ အေမ အေထြအထူး မေၿပာေတာ့ဘူး။ ေၾကာက္မွာ စိုးလို ့မေၿပာမိတာ။ အိမ္က ကေလးမေတြကလဲ ေျပာၾကတယ္။ ဒီအရုပ္ဟာ ပံုမွန္မဟုတ္ဘူး။ တခါတခါ ညဘက္ အိမ္ထဲ သြားေနတဲ့ မိန္းကေလးလိုမ်ိဳးလဲ ေတြ ့တယ္တဲ့။
အေမစဥ္းစားတာေလ ့ ၿမိဳ ့ထဲက shopping mall မွာ တေနရာစာေလးယူၿပီး ဆိုင္ေၿပာင္းဖြင့္ပါလားသမီး။ အေမ့ သူငယ္ခ်င္းကလဲ ဆိုင္ခန္းငွားခ်င္ေနေတာ့။ အဆင္ေၿပမလားလို ့ရယ္ပါ"
ေႏြ ေထြေထြထူးထူး ျပန္မေမးေတာ့။ ေႏြ ့စိတ္ထဲမွာလဲ ဒီလိုပဲ ခံစားေနရသည္။
အဲဒီေနာက္ပိုင္း shopping mall ဆီ ေႏြတို ့ေၿပာင္းေရႊ ့ခဲ့ေလသည္။  ဟယ္လန္ေပ်ာ္ပိုက္သည္ဟု ထင္ရသည္။ အတည္မၿပဳႏိုင္ေသာ သတင္းမ်ားအရ ေရႊညိဳေရာင္ ဆံပင္ရွည္ႏွင့္ လွပေၿပၿပစ္ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ထိုshopping mall ပိတ္ခ်ိန္ ညအခ်ိန္မ်ားတြင္ ရိုးရိုးရိပ္ရိပ္ ၿမင္ေတြ ့ရသည္ဟူ၍။
သတင္းၾကားၿပီး ေနာက္တေန ့ဆိုင္ေရာက္သည့္အခါ သူမသည္ အကၤ် ီ sample မ်ား ေရြးခ်ယ္လဲလွယ္ေပးရင္း ဒီညေတြ သိပ္ေပ်ာ္တယ္မလား မိဟယ္လန္ ဟု တီးတိုး စေနာက္ ၿဖစ္သည္။
 ဟယ္လန္ ့ကိုေနာက္တၾကိမ္ သူမ ထပ္ဆံုရသည္။ ဒီတခါေတာ့ အၿပင္မွာ ဆံုရၿခင္းၿဖစ္သည္။ ဟယ္လန္သည္ ရႈပ္ေထြးသည့္ ခ်ည္ၾကိဳးတလံုး ၿဖစ္သည္။ ေရထဲမွ အရိပ္တခုလိုလဲထင္ရသည္။ ထိေတြ ့ကိုယ္တြယ္မရသည့္ ပန္းခ်ီကားတခုႏွင့္လဲ တူေလသည္။

x x x x x x x x x x x x

ကမၻာၾကီးက ပိုၿပီးပဲ က်ဥ္းလာသလား ေရစက္လို ့ေၿပာရမလား။ သူမ သည္ ထိုင္း-မေလးရွား နယ္စပ္ရွိ ဘီးထံု ဆိုသည့္ ၿမိဳ ့ကေလးသို ့ မေလးရွားႏိုင္ငံ ပီနန္ၿမိဳ ့သို ့ အလည္သြားရာမွ တဆင့္ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။
တရုတ္ေသြးေရာစပ္သည့္ ထိုင္းလူမ်ိဳး မိတ္ေဆြ၏ အိမ္သို ့ အလည္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ဘယ္လိုမွ မထင္မွတ္ထားစြာ အိမ္ဧည့္ခန္းအတြင္းရွိ မိသားစု ဓါတ္ပံုတြင္ ဟယ္လန္ ့ကို ၿမင္လိုက္ရသည္။
"ဟယ္လန္"
သူမ၏ တိုးတိမ္တိမ္ေရရြတ္သံက သူမတို ့ကို ဧည့္ခံေနေသာ သူငယ္ခ်င္း မိခင္ကို တကိုယ္လံုး တုန္သြားသည္အထိ စိတ္လွဳပ္ရွားသြားေစႏိုင္ေလသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားေနလြန္းေသာ မ်က္ဝန္းတို ့ၿဖင့္ သူမကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္မ်ား သြင္သြင္စီးက်လာေလသည္။ သူမသည္လဲ အံ့ၾသလြန္း၍ မ်က္ေတာင္မ်ား တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ရင္း အိပ္မက္လား လက္ေတြ ့လားရယ္ဟု ၾကိဳးစား၍ လက္ရွိအခ်ိန္ကို ဖမ္းဆုပ္ ေတြးဆ ေနမိသည္။
 မိတ္ေဆြ အမ်ိဳးသားက မိခင္ကို ေဖးမ ထားရင္း သူမ ကို ေမးေလသည္။
"ဟယ္လန္ က တို ့ညီမ အငယ္ဆံုးေလးေလ။ မင္းနဲ ့ ဘယ္မွာ ဆံုခဲ့တာလဲ"
အေၿခအေနက ေၾကာက္လန္ ့တၾကားၿဖစ္စရာ အၿဖစ္အပ်က္ကို အမွန္အတိုင္း ေၿပာႏိုင္သည့္ အခ်ိန္မဟုတ္ေၾကာင္း သူမ တြက္ဆ မိသည္။
"တို ့ ဘန္ေကာက္မွာ ရွိတုန္းက fashion ဆိုင္တခုရဲ့ ပိုစတာမွာ ေတြ ့ခဲ့တာပါ။ သူ ့ကို ေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္လို ့ ထင္ၿပီး သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလို ့ မွတ္မိေနခဲ့တာပါ"
ထိုအေၿဖသည္ လက္ရွိအေၿခအေနကို ခ်ိန္ဆရင္း ပင္ပန္းၾကီးစြာ အားထုတ္လိုက္ရေသာ မုသား ၿဖစ္ေလသည္။ ဆြဲေဆာင္မႈ ေကာင္းေသာ ေမာ္ဒယ္ေတြ ေပါမ်ားသည့္ ေလာကၾကီးမွာ ေမာ္ဒယ္ႏွင့္ နာမည္ တြဲမွတ္မိေနရေလာက္ေအာင္ ေတာ္ရံု မွတ္ဥာဏ္မေကာင္းႏိုင္မွန္း လူတိုင္း ရိုးရိုးစင္းစင္းသိႏိုင္မည္ ၿဖစ္သည္။
ရိုးသားေသာ အိမ္ရွင္ မိသားစုကေတာ့ ထိုအရာကို ကရုမၿပဳမိၾက။  ဘြန္ ဟုေခၚေသာ သူမတို ့ မိတ္ေဆြ အိမ္ရွင္သည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို ့ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသေယာင္ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ေနေလသည္။ ထို ့ေနာက္တြင္ ဘြန္က ညီမငယ္၏ ခ်စ္စဖြယ္ ဓါတ္ပံု တခ်ိဳ ့ကို သူမကို ၿပေလသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ၄ ႏွစ္ခန္ ့က ကြာလာလန္ပူတြင္ ေမာ္ဒယ္လုပ္မည္ဆိုကာ ထြက္ခြါသြားခဲ့ေသာ။ ၂ ႏွစ္ခန္ ့အၾကာ ရုတ္တရက္ အဆက္အသြယ္ၿပတ္ေတာက္ခဲ့ေသာ မိန္းမဆိုးေလးသည္ သူမ ဆိုင္ရွိ အရုပ္မေလးႏွင့္ တပံုစံတည္းပင္။ လက္ေမာင္းသားတို ့ဆီမွ တစြန္းတစ ၿမင္ရသည့္ တက္တူးကေလးပင္ တူေနေသးသည္။
ေက်ာလယ္ခန္ ့ ေရႊဝါေရာင္ ဆံပင္ရွည္မ်ားႏွင့္ အနက္ေရာင္ စကပ္ ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ ဝတ္ထားသည့္ မိန္းကေလးပံုကို ၾကည့္ရင္း သူမ ေခါင္းေတြပူထူလာ ေအာင္ လက္လွမ္းမီသ၍ စဥ္းစားေနမိသည္။
ဟယ္လန္သည္ ဒီေန ့ထိ အေၿဖမေသခ်ာေသာ ပုစ ၦာတစ္ပုဒ္ၿဖစ္ဆဲ။
ေႏြ သည္ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ ့ ထိုကိစၥကို အေမ့ကို ေျပာသည္။ အေမက "မသဇင္လဲ ဟယ္လန္ ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာတယ္။ ဘာေျပာမွန္း အေမမသိဘူး။ တယ္သနားစရာေကာင္းတဲ့ ေလာကသားေတြရယ္ပါလား" လို ့ သတိ စကား ျမည္တမ္းသည္။ ေႏြ တေယာက္ မသဇင္ ကို ေကာက္ရိုးမွ်င္ ေလးသဖြယ္ ေမွ်ာ္ေနမိသည္။
"အိမ္ၾကီးရွင္မ်ားေရ... ငါ့ကို ဆန္ေလး တတင္း ႏွစ္တင္းေလာက္ ေပးစမ္းပါေနာ္" ေန ့လည္ခင္းတခုမွာ မသဇင္ အသံ ၾကားလိုက္ရသည္။ သူမ က အေမ အသင့္ထုတ္ထားတဲ့ ဆန္ထုတ္ ကေလးယူရင္း မသဇင္ဆီ ထြက္ခဲ့သည္။
"မသဇင္ အေမ့ကို ဟယ္လန္ ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာတယ္ဆို။ က်မလဲ သိခ်င္တယ္။ ေျပာပါဦး"
မသဇင္က ဆန္ထုတ္ကေလးကို ျခင္းထဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ထည့္ရင္းက " ငါ့ကို ေလ ခ်စ္တယ္ေျပာတယ္။ သူက သူက ... ငါ့ကို မခြဲခ်င္ဘူး ဘယ္သူမွ မေပးႏိုင္ဘူး တသက္လံုး တေယာက္တည္း သိမ္းထားမယ္တဲ့ေလ... "
ညီမငယ္တစ္ေယာက္က ရယ္ေမာရင္း မသဇင္ကို ဘယ္သူေျပာသတုန္း... ေခါက္ဆြဲဆိုင္က လူပ်ိဳၾကီး က လား လို ့ ေနာက္တာကို မသဇင္ မၾကား။ သနားစရာ မ်က္ႏွာငယ္နဲ ့ ေႏြ ့ကို ေမာ္ၾကည့္ရင္း ဆက္ေျပာသည္။
"ငါက ဟယ္လန္ ... ငါ့လက္ေမာင္းမွာ ငါ့နာမည္ရွိတယ္။ သူေလသူ.. ငါ့ခ်စ္သူ.. သူ ့လက္ေမာင္းမွာလဲ ငါ့နာမည္ေရးထားတယ္။ ငါ အေၾကာက္ဆံုးက ဖေယာင္းအိုးၾကီးပဲ... အၾကီးၾကီး ၿပီးေတာ့ အရမ္းပူတယ္... ငါ့ကို ဖေယာင္းအိုးထဲ ထည့္တယ္ေလ..."
မသဇင္ ပါးေပၚ မ်က္ရည္ေတြ က်လာသည္။ ေၾကာက္ရြံ  ့ တၾကားငိုသည္။ ေႏြကေတာ့ မလႈပ္မရွား ေငးၾကည့္ရင္းးး.....

x x x x x x x x x x x x

ဟယ္လန္ ့ ရႈေထာင့္စံု ရိုက္ထားေသာ ဓါတ္ပံုႏွင့္ အရုပ္မေလးအျဖစ္ ေႏြ ့လက္ထဲ ေရာက္ေနသည္ ကို ဘြန္ ့ စီ email မွ စာေရးပို ့လိုက္သည္။ သိပ္မၾကာေသာ သီတင္းပါတ္အတြင္း ဘြန္ .. ေႏြတို ့ျမိဳ ့ကို ေရာက္လာခဲ့သည္။ ေက်ာပိုးအိတ္ပင္ မခ်ႏိုင္ပဲ ဟယ္လန္ ့ ေျခရင္းတြင္ ဝမ္းပန္းတနည္း ငိုရွာသည္။
ဘြန္က ဟယ္လန္ ့ လက္သန္းေလး တဆစ္ကို တယုတယ အသာအယာ ျဖတ္ေတာက္ၿပီး ဓါတ္ခြဲခန္းမွာ စစ္ေဆး အေျဖယူသည္။ ဓါတ္ခြဲခန္း အေျဖ စာအိတ္ကို ဘြန္ တုန္တုန္ရီရီဖြင့္ေတာ့ ေႏြလဲ ရင္တဆတ္ဆတ္တုန္ေနခဲ့သည္။ အေျဖက ဖေယာင္း ခဲသားႏွင့္ သတၱဳစပ္တမ်ိဳး ေရာစပ္ထားေသာ သက္ရွိတစ္ခုခု၏ တစ္ရွဴး တခု တဲ့။
ဟယ္လန္ ့ လက္သန္းအဆစ္ေလးကို ေနရာတက် ျပန္ ကပ္ တပ္ေနေသာ ဘြန္ မွာ အံတင္းတင္းၾကိတ္ထားသည္။ ဟယ္လန္ ့ကို ေငးရင္း ေႏြ စဥ္းစားသည္။ ဟယ္လန္ဟာ အရွင္လတ္လတ္ပဲ ဖေယာင္း စပ္ထားသည့္ အိုးထဲ ပံုေလာင္းခံရင္း အရုပ္ေစ်းကြက္ထဲ ေရာက္ခဲ့ေလသလား။ ဟယ္လန္ ့ ခႏၱာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္း အားလံုး လူမိန္းကေလး တေယာက္လိုပင္။ ဘြန္က ဟယ္လန္ ့ကို အိမ္ေခၚသြားပါရေစ ခြင့္ေတာင္းလာေတာ့ ေႏြ လက္ခံလိုက္သည္။
"ဘြန္... ယူသြားပါ။ ဟယ္လန္က ဘြန္ ့ညီမေလး ျဖစ္ခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဘြန္ ့ အေမ ကို ေျပာသင့္ မေျပာသင့္ေတာ့ ဘြန္ စဥ္းစားပါေလ"
ဘြန္ အိမ္ျပန္သြားၿပီး ရက္သတၱပါတ္ အနည္းငယ္အၾကာ email ပို ့လာသည္။ သေဘၤာ ႏွင့္ ပို ့လိုက္ေသာ ဟယ္လန္ ့ကို လက္ခံရပါသည္။ အေမ့ကို ဖြင့္မေျပာဘို ့ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး ဟယ္လန္ ့ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စ်ာပန ျပဳလုပ္ေပးမည္ လို ့ ေရးထားသည္။
ႏွစ္ေတြ ၾကာသည့္တိုင္ ေႏြ ... ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြ မေမ့ေသး... အကယ္၍ ေရႊညိဳေရာင္ ရွည္ရွည္ဝဲဝဲ ဆံပင္မ်ားႏွင့္ မိန္းမလွ ေမာ္ဒယ္အရုပ္ေလးတစ္ရုပ္ shopping mall မွန္ခန္းထဲမွ  စူးစူးေငးေငးၾကည့္ေနသည့္အခါ သနားစရာ ဟယ္လန္ ့လို လွဳတ္လွဳတ္ခတ္ခတ္ ဝိဥာဏ္ေလး တစ္ခု သူ ့ေနာက္ကြယ္မွာ ရွိေကာင္း ရွိေနမလား  ေႏြ စဥ္းစားတတ္သည္။