အၿပင္မွာ အေမွာင္နဲ ့
မိုးကလဲ သည္းဆဲ
တေရးၿပန္အိပ္လိုက္ဦးစို ့ရယ္
ဒဏ္ရာေတြလဲ ၾကိတ္မွိတ္သာ
ၿမိဳခ်လိုက္ပါ။
ေကာင္းကင္တခြင္လံုး စင္စင္လင္းဘို ့
အခ်ိန္ကိုသာ ေစာင့္ၾကရံုေပါ့။
ၾကယ္ေတြ တမွိတ္မွိတ္လက္လာရင္ေတာင္
တို ့ခရီးဆက္ဘို ့လံုေလာက္ပါၿပီ။
အခ်စ္ သစၥာ သံေယာဇဥ္ေတြ
စည္းစိမ္ ဂုဏ္ပုဒ္ ဓနေတြ
အေပၚယံၿငိမ္းခ်မ္း သာယာမႈေတြ
ခဏတာ တဘဝစာ ေလာင္ၿမိဳက္
အရွည္သၿဖင့္စဥ္းစားရင္ ရယ္စရာမွ်သာ
ကဲ...ပါ
မိုးမတိတ္ခင္ေတာ့
တေရးခဏအိပ္လိုက္ဦး
ေရာင္နီလာရင္ ေရွ ့ဆက္ဘို ့။
No comments:
Post a Comment