တစ္ရက္က အေမရိကား ေရာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း လာလာ နဲ ့ online မွာေတြ ့ရင္း အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ စကားေၿပာၿဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ အိပ္ဘို ့ ေနာက္က် ညဥ့္နက္တဲ့ အခ်ိန္ သူ အိပ္ရာက ထေသးဘို ့ ေတာ္ေတာ္ေစာေသးတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ သူနဲ ့ပါတ္သတ္ရင္ ကၽြန္မ အရင္ဆံုးသတိရမိတာက သူ ့ရဲ့ ဟာသ ညာဥ္ကြန္ ့ၿမဴးတတ္ပံုကိုပါ။ ေက်ာင္းတုန္းက ကင္တီးထိုင္ရင္ ကၽြန္မတို ့ အဖြဲ ့နဲ ့ လာပူးေပါင္းတတ္တာက သာယာဝတီ သံုးဆယ္ တစ္ဝိုက္က သူငယ္ခ်င္း တစ္ဖြဲ ့ပါ။ ေအာင္ေဆြဦး၊ ေအာင္ႏိုင္ဦး၊ ေအာင္ကိုဦး အစရွိသၿဖင့္ေပါ့ေလ။ ကင္တီးမွာ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ဝိုင္းမွာၿပီး အရင္ဆံုးေရာက္လာတတ္တဲ့ မုန္ ့ပြဲက ဝိုင္းၿပည့္ေအာင္ ပတ္ၿပီး အဆာေၿပ တစ္ေယာက္တစ္ဇြန္း ဝိုင္းစားတတ္ၾကပါတယ္။ ေအာင္ေဆြဦးက သူ ့လက္ထဲေရာက္လာတဲ့့ မုန္ ့ကိုမစားေသးပဲ ကၽြန္မတို ့ကို ေမးပါတယ္။ သူ ့ႏွာေခါင္း ေတာ္ေတာ္ ၾကီးေနသလားတဲ့။ ကၽြန္မတို ့က သူ ့ႏွာေခါင္းကို ခဏေတာ့ အာရံုေရာက္သြားၿပီး ဝိုင္းၾကည့္ၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘာၿပန္ေၿပာရမွန္းမသိေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ ဆက္ၾကည့္ေနၾကပါတယ္။ လာလာက ေအာင္ေဆြဦး နားထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ေနၿပီး မုန္ ့ပန္းကန္ သူ ့ဆီအလာကို ေစာင့္ေနသူပါ။ ႏွာေခါင္း အေၾကာင္းေမးတဲ့သူကလဲ ေမးၿပီး လက္နဲ ့ကြယ္ကာ ရွက္ေနေတာ့ မုန္ ့ပန္းကန္က ေရွ ့ဆက္မတက္ေတာ့ပါဘူး။ မုန္ ့ပန္းကန္ကို ေတြေတြေလးေငးေနတဲ့ လာလာက ၿမန္ၿမန္ပဲ ဒီဇာတ္လမ္းကို ၿဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ဟင့္အင္း နင့္ႏွာေခါင္းက မၾကီးပါဘူး။ ေအာင္ေဆြဦး ေက်နပ္သြားပါတယ္။ လာလာက ဆက္ေၿပာပါတယ္။ ထြားပဲထြားတာပါတဲ့။ ၿပီးေရာ။ ပြဲၿမန္ၿမန္ၿပတ္သြားတယ္ေလ။
ေက်ာင္းတုန္းက ညဘက္အေဆာင္မွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း အၿမဲလိုလို လုပ္ၿဖစ္ပါတယ္။ ေစာ္ဘြား ၿပဇာတ္ လိုမ်ိဳးေပါ့။ တခါက ေခြးေပါက္ ေၾကာင္ေပါက္ေလးေတြလို အေအာ္ၿပိဳင္ပြဲ လုပ္ၿဖစ္တယ္။ ကၽြန္မအပါအဝင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ဝိုင္းေအာ္ၾကတာ လိပ္ၿပာလမ္းေပၚ ႏြားၿခံက ေမြးထားတဲ့ ေခြးတစ္အုပ္ကပါ ဝိုင္းၿပီးအားေပးၾကတာ ၾကံဳဘူးပါတယ္။
လာလာက ဂစ္တာတီးတတ္ေတာ့ သူက ဂစ္တာတီး ကၽြန္မတို ့က သီခ်င္းဆိုနဲ ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ဆို အေရွ ့က ေယာက်ာ္းေလးေဆာင္က ဝရံတာမွာ မီးပိတ္ရင္း နားေထာင္တတ္ၾကပါတယ္။ အစကေတာ့ ကၽြန္မတို ့လဲ သတိမထားပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို ့ဘက္က တစ္ေယာက္ေယာက္က အခ်င္းခ်င္း ေခ်ာက္ခ်လိုတဲ့သေဘာနဲ ့ဝရံတာမီး ဖြင့္တဲ့အခါ ရွက္ၿပီး ေအာ္ၾက ဟစ္ၾကနဲ ့ ကၽြန္မတို ့လဲ ပရိတ္သတ္ရွိေၾကာင္း သိရၿပီး တတပ္တအား ၿဖစ္ရတာေပါ့ေလ။
ေက်ာင္းမွာ စာၾကည့္တိုက္ေလး တစ္ခုလုပ္ေတာ့ ကိုဟန္လင္းေဇာ္ တို ့ ေက်ာ္ညီ တို ့ မနီလာခင္တို ့ မထက္ထက္ခိုင္တို ့နဲ ့အတူ (အၿခားသူငယ္ခ်င္းေတြလဲပါပါေသးတယ္) ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ လုပ္အားေပးခဲ့ဘူးတာ မွတ္မိတယ္။ ကထိန္မွာ ဘိန္းမုန္ ့ေတြ ေကာက္ညွင္းေပါင္းေတြ အဝစားၿပီး ကိုဟန္လင္းေဇာ္တို ့ရဲ့ ရွမ္းဓါးသိုင္းနဲ ့ အလွဴခံထြက္တာ သတိရမိတယ္။
သူခိုးၾကီးညမွာ အၿပင္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့တိုင္ပင္ရင္း အေဆာင္က ဘဲခိုးဖမ္းဘို ့ ၾကိဳးစားဘူးၾကပါတယ္။ ဘဲေၿခေထာက္ကို မိလုမိလု နဲ ့ ဆူးရိုင္းပင္ေတြနဲ ့အုပ္ထားတဲ့ အိမ္သာက်င္းေဟာင္းထဲက်ခဲ့ဘူးေသာ သူငယ္ခ်င္း။ ၾကြက္ေၾကာ္နဲ ့ထန္းရည္ ၿမည္းဘို ့လာေခၚေသာ သူငယ္ခ်င္း၊ တေရးႏိုး မိုးေတြရြာေနရင္ ေၿခဆစ္လက္ဆစ္ ကိုက္လို ့ဆိုၿပီး ငိုတတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္း၊ ထို အငိုအရြဲ သူငယ္ခ်င္းအား သနားစိတ္ႏွင့္ အနားေခၚကာ ညၾကီးမင္းၾကီး အိပ္ခ်င္မူးတူး ႏွိပ္ေပးေသာ္လည္း အႏွိပ္မေတာ္လို ့ဆိုၿပီး ကိုယ့္အိပ္ရာေပၚမွ ခပ္တည္တည္ ၿပန္ႏွင္ခ်ခံရေသာ ေန ့ေတြ။
ႏွစ္ကူးနဲ ့ၾကံဳတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ ေမြးေန ့တစ္ခုမွာ ကၽြန္မတို ့ ဘီယာေသာက္ၾကပါတယ္။ ဘီယာ ၈ပုလင္းလား ၁၀ ပုလင္းလား မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ဝါကေတာ့ ေသာက္ၿပီးသိပ္မၾကာေသးခင္ ေရခ်ိဳးခန္းမွာ စားသမွ် အကုန္အန္ပါတယ္။ သူအန္ထားတာကို သူကိုယ္တိုင္လဲ မေဆးႏိုင္ေအာင္ ေခါင္းမေမာ့တမ္း အန္ရတာကိုး။ လာလာကေတာ့ ဆင္မိတ္လို အဖုၾကီးၾကီးေတြ ထ ၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး တုန္ေနပါတယ္။ ေသာက္ရင္းခါးလို ့ဆို သိပ္မေသာက္တဲ့ က်န္တဲ့ေကာင္ေတြကေတာ့ အၿမည္းစားရင္း ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ရင္ဖြင့္ၾကပါတယ္။ ဒါေတာင္ အေဆာင္က မသိေအာင္ ခိုးေသာက္ၾကတာပါ။ ကၽြန္မကေတာ့ တၿဖည္းၿဖည္းနဲ ့ေခါင္းထဲမွာ ေလးၿပီး ေမွာင္လာတာနဲ ့ အိပ္ဘို ့ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဆယ္ႏွစ္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္ လာလာက ကၽြန္မကို ဆဲပါတယ္။ ေဟ့ေကာင္ မင္းေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ေကာင္။ မူးလာရင္ လက္သီးနဲ ့ထိုးၿပီး သိပ္ကြာ လို ့ေၿပာၿပီး ငါက သူ ့ကို လက္ညိွဳးေလးနဲ ့ ထိုးလိုက္တာနဲ ့ ငါကို လက္သီးထိုးဘို ့ ၿပန္ၾကိဳးစားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ထ လည္း မထႏိုင္ဘူးတဲ့။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ ေက်ာင္းၿပီးလို ့ ႏႈတ္ဆက္ ေအာ္တို ေတြဘာေတြ ေရးၾကေတာ့ ကၽြန္မကို ငွက္ကထ ၊ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ ့ပ်ာယာခတ္တတ္ေသာသူ၊ ခလုတ္ခဏခဏ တိုက္တတ္ေသာသူ၊ Roll call ၃ ခါေခၚရင္ ၂ခါမၾကားေသာသူ (အတန္းထဲမွာ ရွိေနခ်ိန္)၊ ေကာ္ရစ္တာမွ roll call ကမန္းကတန္းထူးရင္း အတန္းထဲ အေၿပးလာရေသာသူ အၿဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ထားၾကပါတယ္။
ကိုဟန္လင္းေဇာ္ နဲ ့ တစ္ေယာက္ေသာ မမ တို ့က ေက်ာင္းေၿပးရင္ ကၽြန္မကိုလဲ ေခၚပါတယ္။ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္နဲ ့ကၽြန္မကလဲ ကန္ ့လန္ ့ပါတာပဲ။ ေရႊလက္ရ ဘုရားမွာ ေနပူက်ဲတဲသြားထိုင္ ၿပီးရင္ ေက်ာင္းေရွ ့က စိတ္သစ္မွာ မ်ိဳးၾကီး သီခ်င္းနဲ ့လက္ဖက္ရည္ေသာက္။ ေက်ာင္းက ၿပန္ရင္ ၿမိဳ ့ထဲကို အတူေနတဲ့ ၅ေယာက္လံုး တစ္အုပ္တစ္မထြက္ ၊ ညေစ်းက နန္းၿပားသုတ္စား၊ ဒိန္ခ်ဥ္ေသာက္၊ ေဆးရံုၾကီးေရွ ့က ဝက္သားတုတ္ထိုးစား၊ အၿပန္ဆိုရင္ စက္ဘီး ဘီးေပါက္လဲ နဝင္း ကုန္းတက္ကို အတင္းနင္းတက္၊ ညဘက္ဆို အေဆာင္ေဘး အေပၚထပ္ အေပါက္ဝနားက ေရခ်ိဳးခန္းေခါင္မိုးေပၚမွာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မွီတြယ္ရင္း ၾကယ္ေတြၾကည့္ၾကရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တာလဲရွိ၊ ညလံုးေပါက္စကားေၿပာရင္း ဥကၠာပ်ံက မုန္ ့စိမ္းေပါင္းမ်က္ႏွာၿပင္နဲ ့တူတာက စလို ့ အစားအေသာက္အေၾကာင္း ေၿပာရင္း မိုးမလင္းခင္ ဗိုက္ဆာတဲ့ အဖြဲ ့။ လြမ္းတယ္ သူငယ္ခ်င္းတို ့ရယ္။ ဘဝမွာ ငါတို ့ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ကို တကယ္မွ်ေဝ ခံစားရရွိခဲ့ဘူးတယ္။ မင္းလဲ သတိရေန လြမ္းေနမယ္ဆိုတာ ငါေလာင္းရဲတယ္။
ငါတို ့ကမၻာၾကီးရဲ့ တစ္ေနရာစီမွာ ေရာက္ရွိေနၾကေပမဲ့လဲ ငါတို ့ႏွလံုးသားေတြက တစ္ေနရာစီ မဟုတ္ၾကပါဘူး။
အေမရိကား ေရာက္ေနတဲ့ လာလာ
ဂ်ပန္ေရာက္ေနတဲ့ ဝါ
ၿမန္မာၿပည္မွာပဲ ကိုယ္ပိုင္စီးပြါးေရးကို ကိုယ္တိုင္ဦးေဆာင္ေနတဲ့ ေယာင္း နဲ ့လတ္
NGO အဖြဲ ့တစ္ခုက ဆရာမၾကီး ခ်စ္စု
နည္းပညာမွာပဲ tutor ၿပန္လုပ္ေနတဲ့ သီတာ
အခု တေၿမတည္းၿပန္ဆံုမိတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ညီ နဲ ့ သက္ထြန္းေအာင္
ဘယ္ဆီ ဘယ္ဝယ္ မွန္းဆမရ အဆက္အသြယ္ၿပတ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္။
