ကၽြန္မ အထက္တန္းေက်ာင္းသူ ဘဝ တစ္ေလွ်ာက္ ဖတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြကေတာ့ English for all ၊ ေရႊေသြး၊ ေတဇ၊ မိုးေသာက္ပန္း၊ တြတ္ပီ၊ သုတဆြယ္စံု၊ နကၡတေရာင္ၿခည္ စသၿဖင့္ လစဥ္ အပတ္စဥ္ ထုတ္မ်ားအၿပင္ တခါတေလ အေမ့ ေဆးစာအုပ္ ဘီရိုထဲက ဟင္းသီးဟင္းရြက္ နဲ ့က်န္းမာေရး လိုမ်ိဳး စာအုပ္ေတြလဲ ယူဖတ္ၿဖစ္ပါတယ္။ တႏွစ္ေလာက္ သိုင္းဝတၱဳေတြ ထဲမွာ ေမ်ာပါေနခဲ့ေသးၿပီး သူရဲေကာင္းေတြကို အားက်ေနခဲ့ မိပါေသးတယ္။ ေနာင္ေတာ့ သိုင္းဝတၱဳ စံုေထာက္ဝတၱဳေတြရဲ့ ဇာတ္လမ္းေက်ာရိုးက သိၿပီးသားၿဖစ္ေနတတ္တာ နဲ ့ ရိုးအီၿပီး လံုးဝ မဖတ္ၿဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္တေလွ်ာက္လံုးမွာ အနီးအနားက ရြာတစ္ရြာမွာ အၿမဲအလည္ေရာက္ေနေလ့ရွိပါတယ္။ ရြာဆိုၿပီး အထင္ေတာ့ မေသးလိုက္ပါနဲ ့။ 6 ေပ 7ေပ ေလာက္ရွိတဲ့ ၿခေသၤ့ရုပ္ ဖိနပ္နဲ ့ စာအုပ္ဘီရိုၾကီး တစ္လံုးရွိပါတယ္။ ကၽြန္မ ငယ္ငယ္ပိစီေကြးတုန္းက အဲဒီ ဘီရိုနား ေရာက္ရင္ ပါးစပ္ဟ ထားတဲ့ ၿခေသၤ့ၾကီး ႏွစ္ေကာင္ကို ေၾကာက္လို ့ အတင္း တြန္းကန္ ေအာ္ငိုတတ္ေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မ အၿမဲလိုလို အခ်ိန္ေပးတဲ့ ေနရာၿဖစ္လာပါတယ္။ အခ်ိဳ ့စာအုပ္ေတြဆို ဝါၿပီး ေၾကြလုနီးနီး ကၽြပ္ဆတ္ေနတတ္ပါေသးတယ္။ သိပၸံေမာင္ဝ၊ ဆရာ ေဇာ္ဂ်ီ စသၿဖင့္လဲ ပါတတ္ပါေသးတယ္။ စာအုပ္ေတြ အားလံုးလိုလိုက ကၽြန္မထက္အသက္ၾကီးတဲ့ စာအုပ္ေတြပါ။ အဲဒီအိမ္က အကိုေတြ ဦးေလးေတြက စာအုပ္ေတြ ရွိခိုးၿပီးမွ ဖတ္လို ့ စတတ္ ေနာက္တတ္ပါတယ္။ ေန ့လည္ခင္းေတြမွာ ကေလးေတြကို လူၾကီးေတြက ေနပူလို ့ဆိုၿပီး အၿပင္ ေပးမေဆာ့တတ္ၾကပါဘူး။ ေန ့လည္ခင္းမွာ အိပ္မရေအာင္ အလြန္ၾကြတက္ တဲ့ ကၽြန္မက စာအုပ္တစ္အုပ္ နဲ ့ ေကာက္ရိုးပံုေပၚ ဒါမွမဟုတ္ တလင္းေဘး က ကြပ္ပစ္မွာ စာဖတ္လိုက္ ေငးလိုက္ သရက္သီး ခူးစားလိုက္ ေနာက္ေဖးက ေၿမပဲခင္းကို ႏြား ဝင္လား ၾကည့္လိုက္နဲ ့ ေတာ္ေတာ္အလုပ္ၿဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ထူးဆန္းတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္မိဘူးပါတယ္။ တိရစာၦန္ေတြက လူေတြလို စကားေၿပာတတ္လာၿပီး လူေတြကို ၿပန္ပုန္ကန္တဲ့ အေၾကာင္းပါ။ ေရွးစာလံုး လက္ေရး လက္သားနဲ ့ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ၿဖစ္ၿပီး ဘာအတြက္ရည္ရြယ္လဲေတာ ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္မတို ့ေရွးၿမန္မာေတြ ေခတ္ေနာက္မက်ဘူး မဟုတ္လားရွင္။ ေရွးကတည္းက အိမ္ေတြမွာ စာအုပ္ဘီရိုခန္ ့ခန္ ့ ညားညားေတြနဲ ့ စာေပရဲ့ တန္ဘိုးကို နားလည္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မနဲ ့အတူ ေန ့လည္ခင္းေတြမွာ စာဖတ္ေဖာ္တစ္ေယာက္ရွိခဲ့ေသးတယ္။ သူကေတာ့ ကၽြန္မတို ့ ေမေမၾကီး လို ့ေခၚတဲ့ အိမ္ၾကီးရွင္ ဘြားဘြား ပဲၿဖစ္ပါတယ္။ ေမေမၾကီးက သူၾကားရံု အသံေလးထြက္ စာဖတ္ၿပီး တခါတခါ ခဏ နားလို ့ ေအာ္ ဒါက ဒီလို ပါလား။ အင္း စသည္ၿဖင့္ မွတ္ခ်က္ေလးေတြနဲ ့ ဖတ္တတ္ပါတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ အပူအပင္ ကင္းခဲ့တဲ့ ေန ့ရက္ေတြပါ။
No comments:
Post a Comment