ငယ္ငယ္တုန္းကေလ

ကၽြန္မ ေၿခာက္ႏွစ္သမီးေလာက္ကတည္းက တခုခုေၿပာခ်င္ရင္ ငယ္ငယ္တုန္းကေလ လို ့စၿပီး ေၿပာတတ္ေၾကာင္း အေမၿပန္ေၿပာၿပလို ့သိရပါတယ္။

အခုေတာ့ တကယ္လဲ ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္း ၿပန္ေတြးမိ ရယ္ရမိပါတယ္။

ကၽြန္မက ငယ္ကတည္းက ဘယ္လို ဗီဇ အထံု ပါခဲ့တယ္မသိပါဘူး။  ေယာက္်ားေလးလို သနပ္ခါး မလိမ္း ၊ ေပေပ ေတေတ ၾကီးၿပင္းလာခဲ့ပါတယ္။ အသန္ ့ၾကိဳက္ အလွၾကိဳက္တဲ့ အေမလဲ ကၽြန္မကို ေစာင့္ၾကည့္ရံုမွ်သာ တတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းမွာ ကစားမက္တဲ့ TOP TEN မွာ ကၽြန္မ ပါမယ္ထင္တယ္။

လူခ်စ္လူခင္ကလဲ မ်ားပါေသးတယ္။

မူၾကိဳ စ,တက္တဲ့ေန ့မွာပဲ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း ရန္ႏိုင္ဦး က ကၽြန္မကို ကေလးေတြ စီးတဲ့ ကားနဲ ့ဝင္တိုက္လို ့ ငိုရပါေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကလဲ အဲဒီေန ့အေၾကာင္းမွတ္မွတ္ရရ ရွိေနၿပီး ကၽြန္မနဲ ့ဆံုတိုင္း စ,ေနာက္လို ့ မဆံုးၿဖစ္ရပါတယ္။ ကၽြန္မ မူလတန္းေရာက္ေတာ့ ေန ့လည္ ၁နာရီ မုန္ ့စားဆင္းခ်ိန္မွာ ေဆာ့ခ်င္လြန္း အားၾကီးၿပီး ၂+၂ ကို အေၿဖထြက္ေအာင္ မတြက္ႏိုင္ ၿဖစ္ခဲ့တာ သတိရမိပါတယ္။

ေဆာ့ပံု ကစားပံုက ေက်ာင္းေပၚ ေက်ာင္းေအာက္ ေက်ာင္းၾကမ္းၿပင္ေအာက္က ေတာင္ပို ့နားမက်န္ ေက်ာင္းေစာင့္အိမ္ေပၚ ေက်ာင္းေစာင့္အိမ္ေအာက္ ဆရာ၊ဆရာမ အခန္း ရံုးခန္း အတန္းတိုင္း အခန္းတိုင္းေတာ့ မေၿပာနဲ ့ေတာ့ ကၽြန္မမေရာက္ဘူးတဲ့ ေနရာ တစ္ေနရာမရွိေအာင္ ကစားဘူးပါတယ္။ ကစားဘို ့သူငယ္ခ်င္းမရွိရင္ တစ္ေယာက္တည္း ေက်ာင္းကို ပတ္ေၿပးခဲ့ဘူးပါတယ္။

ကၽြန္မ ေလးတန္း တက္တဲ့ႏွစ္မွာ ေက်ာင္းမွာ စာၾကည့္တိုက္ေလး တစ္ခုရွိလာတာနဲ ့တိုက္ဆိုင္ေတာ့ ဆရာ ဆရာမေတြ ေတာ္ေတာ္ အာရံုေနာက္ သက္သာသြားပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းက လုပ္တဲ့ ကစားပြဲေတြမွာေတာ့ ဝင္ပါခဲ့ပါေသးတယ္။

အေဆာ့ကစားသန္ေပမဲ့ ကၽြန္မက ဒီလိုပြဲမ်ိဳးမွာေတာ့ ဘိတ္ခ်ည္း ကပါပဲ။

ထုပ္စည္းတိုး ရင္လဲ ကၽြန္မကို ေခၚမဲ့သူ မရွိပါဘူး။ သားေရကြင္းခုန္ ၾကိဳးခုန္ရင္လဲ ကၽြန္မကို သူငယ္ခ်င္းေတြက အၿမဲကူရ ကယ္ရပါတယ္။ အေၿပးၿပိဳင္ပြဲလိုမ်ိဳးဆိုရင္ အစမ္းေလ့က်င့္တာမွာတင္ ၿပဳတ္ခဲ့တာပါ။ ေဘာလီေဘာ ဆိုရင္လဲ ပြဲၿပီးသြားေပမဲ့ ကၽြန္မ တစ္ခ်က္ထိလိုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ရွားပါတယ္။ ဟီး။ 

ဒါေပမဲ့ ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္ ေဆာ့တဲ့ေနရာမွာေတာ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာအထိ ထိပ္ဆံုးမွာ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ညေန အိမ္ၿပန္ခ်ိန္ေရာက္ရင္လဲ အိမ္ကို တည့္တည့္ရႈရႈၿပန္ၿဖစ္တာ လက္ခ်ိဳးေရလို ့ရႏိုင္ပါတယ္။ ေက်ာင္းကေန အိမ္ကိုၿပန္တဲ့ ေတာလမ္းေလးမွာ ေတြ ့ကရာ ပန္းခူး၊ စမ္းေခ်ာင္းထဲ ဆင္းၿပီး ေက်ာက္တံုးေကာက္။ ဖားေလးေတြ ငါးေလးေတြ ေရကူးေနတာကို တိတ္တိတ္ေလး ေစာင့္ၾကည့္တာနဲ ့တင္ ေနဝင္သြားတတ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ အိမ္ေရွ ့က မန္က်ည္းပင္ေပၚမွာ ကင္းေစာင့္တမ္း ကစားရင္း အေမ အလုပ္က ၿပန္အလာကို ေစာင့္တတ္ၾကပါတယ္။ အိမ္ေရွ ့မွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါး နိမ့္နိမ့္ ေလးတစ္ခုရွိၿပီး ၾကာပန္းေရာင္စံုတဲ့ ေရကန္ေတြလဲ ရွိပါတယ္။ ေရကန္ေပၚကို စစ္ပင္က ကန္ ့လန္ ့ၿဖတ္လဲက်တဲ့အခါ ဟိုဘက္ဒီဘက္ ကူးရင္း ၾကာပန္းခူးဘို ့ၾကိဳးစားမိတာ အေမၿမင္သြားၿပီး အတီးခံရတာ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ စမ္းေခ်ာင္းထဲက ေကာက္လာတဲ့ ဖားပံု ေခြးပံု ေၾကာက္တံုးေတြဟာလဲ အလုပ္တဘက္နဲ ့ အိမ္မႈတာဝန္ယူရတဲ့ အေမ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေခါင္းစားေစမယ္ဆိုတာ အသက္ၾကီးမွ သိရပါေတာ့တယ္။ ေႏြရာသီမွာ အသံဝင္ေအာင္ ကစားခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ရုပ္ ေက်ာက္ပ်က္၊ ေရသူမ၊ အရူးမၾကီး မစာဥ ၊ ရုပ္ရွင္ဝွက္တမ္း ကစားနည္းတို ့ကို လြမ္းပါတယ္။

ဒီလိုနဲ ့ ကိုးတန္း ေရာက္လာေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကလဲ ၿဖစ္လာၿပန္ စာေတာ္တဲ့ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းကလဲ အရမ္းၿငိမ္ အရမ္းေအး ၿဖစ္လို ့ သူ ့ကို အတုခိုးၿပီး သာေတာင့္သာယာ ေနဘို ့ၾကိဳးစားခဲ့ပါေသးတယ္။

အဲဒီေန ့က အေၾကာင္း ၿပန္စဥ္းစားမိတိုင္း ၿပံဳးမိပါတယ္။ 

ကိုးတန္းေဆာင္ ေနာက္မွာ ကြန္ကရစ္ တံတား တစ္ခုရွိေနပါတယ္။ တံတားရဲ့ေအာက္မွာ ေရပိုက္လိုင္း အၾကီးၾကီး တစ္ခုရွိၿပီး ေၿမာင္းငယ္ေလးတစ္ခုလဲရွိပါတယ္။ အဲဒီေန ့က ဝါဆိုလၿပည့္ေန ့မတိုင္ခင္ တစ္ရက္။ ေက်ာင္းအလွဴ ရွိတဲ့ေန ့ပါ။ စာလဲမသင္ေတာ့ တစ္ေက်ာင္းလံုး ေဆာ့ကစားၿပီး အလြန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ တစ္ေန ့လဲၿဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မလဲ မူလတန္းကေလးလို ေၿပးလႊားမေနေတာ့ေပမဲ့ ကစားမက္တုန္းပါပဲ။

ေက်ာင္းေနာက္ တံတားေအာက္က ေရပိုက္ေပၚမွာ ေခါက္တံု ့ေခါက္ၿပန္လမ္းေလွ်ာက္ ေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆိတ္သိုးၾကီး တစ္ေကာင္ ရန္မူေတာ့မလို အမူအရာ နဲ ့ေၿပးလာပါတယ္။ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္း မိစု က ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ ့ အသံကုန္ေအာ္ ခဲနဲ ့ေပါက္ၿပီး ေရွ ့ကေၿပးပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မလဲ ပိုက္လံုးေပၚက ခုန္ခ်ရင္း ေက်ာင္းထဲကို အၿမန္ဆံုးေရာက္တဲ့ ေက်ာင္းစည္းရိုး သစ္သားၿပား ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကိဳးေနရာ ေခြးေတြ ကေလးေတြ တိုးတဲ့အေပါက္ကေန တိုးၿပီးေၿပးၾကပါတယ္။ ဆိတ္ကလဲ မေနပါဘူး။ ေနာက္က ထပ္ၾကပ္မကြာ လိုက္လာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မတို ့ႏွစ္ေယာက္ နီးစပ္ရာ အတန္းရဲ့ ၿပဴတင္းေပါက္က ခုန္ေက်ာ္ရင္း ရန္သူကို ေခ်ာင္းၾကည့္ၾကပါတယ္။

ဆိတ္က သူ ့ေဒါသကို ေၿဖသာမဲ့သူကို လွည့္လည္ရွာရင္းက ကၽြန္မတို ့ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးကိုသြားေတြ ့ပါတယ္။

ဆရာၾကီးကလဲ အဲဒီေန ့ကမွ ေရႊဖလားေရာင္ ပုဆိုးနဲ ့ ေငြဖလားၾကီး ကိုင္လို ့ ေမာင့္ၾကက္သေရ လို ့ေခၚမလား ေခါင္းေပါင္းေပါက္စန ေလးနဲ ့ပဲမ်ားတဲ ့ေန ့ပါ။ အရင္ဆံုး ဆိတ္က ဆရာၾကီးကို ၾသဘာေပးရင္း ေနာက္က ဝင္ေဝွ ့လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေန ့က ေက်ာင္းဝါဆိုအလွဴ ေရစက္ခ်ေတာ့ ဆိတ္ေဝွ ့လို ့ ခါးနာေနတဲ့ ဆရာၾကီးဟာ သံဃာေတာ္မ်ားေရွ ့မွာသိမ္သိမ္ေမြ ့ေမြ ့မထိုင္ႏိုင္ပါေၾကာင္း ေတာင္းပန္ၿပီး ခါးဆန္ ့တန္းရင္း အလွဴၿပီးေၿမာက္ခဲ့ရပါတယ္။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ကိုယ့္အၿပစ္အတြက္ေၾကာက္ၿပီး မေတာင္းပန္ခဲ့မိေပမဲ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္က ဆရာၾကီးနဲ ့ၿပန္ေတြ ့ေတာ့ ေတာင္းပန္ခဲ့မိပါေသးတယ္။